Kanlı Hilal Laneti

Kalpteki İlk Ateş

İnsan bazen kim olduğunu neden var olduğunu düşünür. Ben bunu çok yaptım. Hayatımı, kimliğimi, yaşamımı... herkesi ve herşeyi düşündüm. Avukatlığını yaptığım herkesi sorgulardım. Ama 2021 4 ocak benim miladımdı. İlk defa beynime karşı gelip kalbimi ve hislerimi seçtiğim o an. 3 yıl sonra tam 3 yıl sonra tekrar karşılaştık. O an şunu anladım; kadere kimse karşı gelemezdi. Koskaca dünyanın içinde mutluluğu dün gece tatmıştım. İlk defa âşık olmuştum. Hisler onlarda kaderimiz gibidir. Onlarada karşı gelemeyiz, onlarıda kontrol edemeyiz. Hisler ve kalbe karşı beyin. İlk kez beynimi dinlememiştim ilk kez. Oysa ki babam annemi öldürmeden önce bana hep şey derdi. ' beynini dinleme kalbinide ikisinide aynı anda kullan. Aşka harcama güzel kızım. Erkekler üzer, seni kırar. Kimseye Aşık olma...'

Uyandığımda güzel bir erkek kokusu vardı burnuma gelen. Çok güzel ferahlatıcı ama mayıştırıcı etkiside vardı. sol tarafımda Araf vardı hala uyuyordu. Yaklaştım ve yüzüne gelen saçlarını elimle kenara çektim. gözleri hafif aralandı." Güzelim saat daha erken bence yatalım" kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım. Eliyle yanağını işaret etti. Göz devirdim ve yanağından öptüm. Ardından ayaklandım ve lavoboya doğru ilerledim. Lavaboda işimi hızlıca hallettim. ve çıkmak için kapıyı açtım ki açtım. Araf geçmemem için kapıyı vücuduyla kapattı. Eğildi ve dudağıma bir buse kondurdu. Tekrar buse kondurdu ve ayrılacağı zaman onu kendime çektim. Öpüşü çok nazik ama bir o kadar da sertti.
Ayrıldığımızda nefes nefeseydik.

...

Kahvaltınızı yapmış Araf'la oturuyorduk. Ben onun göğsünde başım yaslı bir şekilde. Oda benim saçlarımın arasına öpücük konduruyordu. Mutluydum. Dünya'yı görmek ailemi izlemek istedim...Olmazdı. Olamazdı...Onlar bana ihanet etmişti. Beni istememiş ve bırakmışlardı. Şimdi anlıyorum. Babam o yemeği kendi dolaba önceden koymuştu. İçine zehir katmış ve onuda yemişti. Beni suçlu çıkarıp kimlik değiştirerek beni hayatından çıkaracaktı.

Araf Yalçın hayatıma giren ve beni çok mutlu eden sayılı kişilerden biriydi.
"Ne düşünüyorsun güzelim." dedi Araf. Başımı göğsünden çektim. Başımı biraz kaldırdım." Ailemi sevgilim. Onları özledim. Babama rağmen onları özledim. Ben onları... öldü sanarken... Onlar benim komşumdular. Onlara rağmen, Olanlara rağmen... Özledim." Araf dudağıma bir buse kondurdu ve sessiz kaldı. " Benim artık bir ailem yok Araf. Özlememeliyim, Sevmemeliyim... ama olmuyor. Kalbim buna müsait etmiyor." Araf gözlerimin içine öyle bir baktı ki ben hayatım da böyle bir bakış görmemiştim." Güzelim, ben varım biz seninle artık bir aileyiz. Ağlama sakın ama ağlada derdini dök bana ne kadar acın varsa ne kadar derdin varsa. Güzelim ben varım ben hep buradayım. Seninleyim. " Gülümsedim. bende onun dudağına bir buse kondurdum. "Araf biliyor musun? ben seni gerçekten çok seviyorum. İyiki yanımdasın varlığın nile derdimi gideriyor. Ağlamak bana göre değil. Ağlamam ben." dedim ama gözlerim dolmuştu.Ağlamamalıydım.

Araf bana sarıldı. Ve galiba yıllar sonra ilk defa hıçkırarak ağlamıştım. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Araf beni kendinden uzaklaştırdı ve gözlerime baktı. Tebessüm etti. Çünkü yıllar sonra onun kollarında ağlıyordum. Araf beni tekrardan kollarının arasına aldı ve saçlarımın arasına sayamadığım kadar öpücük bıraktı.

...

3 gün sonra

Ceza için 2 kişi gelecekti. kimlikleri belki değildi. Ben bağışlarsam yaşayacak , ben bağışlamazsam öleceklerdi. Cezaları yaptıkları şeylere bağlıydı. Kapım Çaldı ve Araf'ın güzel yüzü görüldü kapının eşiğinden. Araf içeri girdi beni süzdü. üstüme siyah bir tişört altımada beyaz bir kargo pantolan giyindim. kargo pantolonun zinciri ile zincir kolyem çok uyumluydu. Saçlarım ise dalgalaydı. Hafif bir makyaj yapmıştım." Çok güzel olmuşsun bebeğim." dedi. Araf'ta benimle uyumlu giyinmişti. aynı şeyler aynı takılar...

"Sende yakışıklı prensim" dediğimde gülümsedi.

__________

selam bu sefer bölüm kısa oldu.
Ama başım ağrıdığı için. bir daha ki bölüm uzun olur. Sizi seviyorum...