Young Love #2: Not Invalid

Chapter 20

Commit

Pero baka kaya pa? Baka kaya ko pa siyang pabalikin, hindi ko kaya na ganito na lang kami. I am so desperate! Fuck. Ang sakit.

"Jethro..." I tried to knocked the door but my hands feels nothing. Parang namamanhid siya, hindi ako pinakinggan ni Jethro. Wala man lang siya ginawa, hindi man lang siya nagpakita sa akin kanina kaya pala.

"J-jethro... n-naiintindihan kita.. I'm sorry..." hikbi ko. Walang sumasagot sa sinabi ko. Suminghot ulit at humikbi. "Kaya ka ba hindi nakarating kanina, kasi..." I get it. Fine, hindi naman ako masyadong manhid kaya siguro siya nagalit dahil doon pero siguro babalik pa siya sa akin.

Baka maayos ko pa ito kahit aalis na ako.

B-baka lang.

Muling lumabas si Felly.

"Umalis ka na, Zane."

"W-why... please... m-magpaliwanag kayo sa akin bakit pinapaalis niyo ako kahit noon naman hindi niyo ginagawa sa akin 'di ba? Baka..."

"Hindi mo makita si Mama rito?" tanong sa akin ni Felly. Kumunot ang noo ko at umiling. "Patay na si Mama..."

Jusko.

"Hindi ko kayang magalit sa 'yo kasi kaibigan kita pero pinatay niyo si Mama, wala kaming magawa... nasa morgue siya habang ako nagsasaya sa stage..." halos humagulgol si Felly. Hindi ako makagalaw, namamanhid.

"Hindi masabi ni Kuya sa akin kasi araw ko ito ng pagsasaya pero mas lalo akong nagalit dahil nawala na si Mama... siya na lang ang natitira sa amin..." hikbi ni Felly. "Umalis ka na... idadala na namin ang perang naipon pambayad sa morgue..."

Halos patay lahat ng ekspresyong binibigay nila sa akin.

P-pero bakit iba ang balita sa akin? Hindi ba sinabi ni Abuela sa mga kasambahay at itinago pa talaga sa akin! Tangina! Muling lumabas si Jethro, tumingin ito sa akin habang nakatingin ako sa kaniya, wala akong mabasa sa kaniya kung hindi galit at poot.

Lalapit na sana ako kay Jethro nang itulak ako ni Felly. Namumugto ang aking mga mata.

"H-hindi ko alam ang nangyari... I-I'm sorry..."

"U-umalis ka na..." pagtitimpi ni Jethro.

"H-hinintay kita pero hindi ko alam na ganuon ang mangyayari..." patuloy ko pa. Naabutan ako ni Kuya Ram, nasasaktan na rin sa nangyayari. Tumingin ito sa lalaking pinakamamahal ko.

"T-totoo ba?"

"My mom got shot, four times," he replied with difficulty, his voice trembling. I couldn't hear anything else, couldn't move, couldn't even form words.

The weight of his pain was suffocating, and I felt utterly helpless. I wanted to comfort him, to be there for him, but how could I? I knew people would hate me for this, that they would blame me and throw it in my face. I was on the verge of breaking down, unable to accept the reality of what had happened.

I had no idea that Abuela had planned something so awful. The guilt gnawed at me.

"Ram, umalis na kayo..." Jethro's voice was strained, filled with a mix of sorrow and anger.

"We're sorry, Jethro. but please remember that my cousin had nothing to do with this... If you want, we'll help you bring Abuela to justice, even if it means seeing her behind bars," Ramiro said, his voice wavering as he looked at Jethro.

Nakita ko ang labis na sakit sa mga mga nila, ang panghihina ni Jethro habang ang pagdisgusto nito sa akin, naiintindihan ko. Kasalanan ko lahat! Damn. Bakit ganito ang inabot lahat lahat.