Aşk ne garip bir duygu değil mi? Dağın başında denizin dibinde depremin ortasında olurken bile engel tanımıyor. Normal evlerde normal sokaklarda normal şartlarda değil, enkazın altında ezilirken aşık oldum ona.
Tam uyumaya çalıştığım sırada yine bir sarsıntı hiss ettim. Sanıyordum ki, deprem hala psikolojimden çıkamadığı için hep sarsıntı hiss ediyorum. Etrafdaki her kes telaşlandığında anladım yeniden sarsıntı olduğunu depremin 2-ci dalgasının geldiğini. Saniyeler sonra gözlerimi açtım ve üzerimde dahada büyük bir yük hiss ettim. Yanıma baktım ve Alev yoktu onun ismini haykırdım bağırdım çağırdım ama yoktu, çok telaşlandım. Kıpırdamaya başladım ama ani bir hareketimde bina devrilecekmiş gibi hiss ettim sonra bir baktım yanağıma bir kan damlası süzülüyor. Kafamı çarpmıştım bu yüzden kanıyordu hemen gömleyimden bir parça yırtıp kafama tutuşturdum. Her kesin saçı-başı dağınık yüzü-gözü mosmordu sanırım benimkide öyleydi. Yere dikkatlice baktığımda bir el gördüm hemen tutup yukarı çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir erkekti yüzü çizilmişti, bir yandan da Alevi arıyordum. Boğuk bir ses"Buradayım" diyordu hemen baktığımda kocaman bir taşın altından geliyordu ses. Az önce çıkardığım adamla taşı biraz kenara itmeyi başardık Alev de taşı aralayarak kendini çıkarmayı başardı. Artık hepimizin bir-birine can borcu vardı. Bu arada kafamın ırmak gibi kanadığını unutmuşum elimle parçayı daha da sıklaştırdım kafama. Çok büyük acı çekiyordum bir bacağım enkaz altında diğer bacağım soğuktan büzüşmüş halde kafamın kanını durduramıyorum.Dert üstüne dert darbe üstüne darbe acı üstüne acı. Buradan çıkmak istiyorum n'olur birisi yardım etsin Allahım n'olur yardım et. Ben yüzümü limon yemiş gibi büzüştürdüyüm sırada kurtardığım adam konuşmaya başladı bana bakarak-" Çok teşekkür ederim hayatımı kurtardın." Evet, hayatını kurtardım ama buradan kurtaramadım. "Bi şey değil ya" dedim sanki her gün birini enkazın altından kurtarıyor gibi. O sırada Alev ikimizede bakarak konuşmaya başladı ve ikimizede teşekkür etti. Bende şu çocuğa niye adam deyip duruyorum?Sanki sesli konuşuyormuşum gibi adam:) bana "Benim adım Hakan ya sizinkisi ne?" "Ben Mercan"
"Ben de Alev"
"Tanıştığımıza memnun oldum."
Aman ne güzel! Normalde hiç birileriyle konuşmayan asosyel birisi olan ben şimdi enkazların altında birilerini kurtarıp onlarla konuşuyorum. Hiç kimsenin konuşmadığı için yaranan sessizliyi karın guruldamamla böldüyüm için kendimle gurur duyuyorum. N'apiyim? En son sadece bir fincan kahve içmiştim mideme haksızlık. Bu arada fena çişim geliyor soğuktan altıma kaçırıcam eli kulağında yani. Bildiyininiz üzere her çişi gelen insanın yaptığı gibi yerimde dingildemeye başladım. Hiç komik değil sakın gülmeyin. Mecbur kaldım yoksa ben hiç altına kaçıran birisi değilim hatta 7-ci sınıfa kadar okulada çiş yapmış değilim misafirliye giderken ev sahibinin koltuğunada işemedim geceler yorgana da işiyor değilim. Anladınız siz. Sorun ciddi ben de mecbur kalıp altımı biraz ıslattım. Kimse anlamadan işimi hall ettim ama böyle giderse hasta olucam. En iyisi midenizi bulandırmadan bu konuyu değiştireyim. Babam ben çocukken hep "Uyumadan önce tuvaletlik işinizi hall edin dişlerinizi fırçalayın ve öyle uyuyun. " derdi. Bu kez babamın sözünü dinlemedim ve başıma gelene bakın. Bu bir kamu spotudur babalarınızın sözlerini dinleyin. Dinlemezseniz benim gibi olursunuz işte. Allah korusun sizin başınıza gelmesin hemen bir kulak çek. Dümdüz yaşayıp gidiyodum ben bak nerelere geldim. Daha bu ne ki, ilk gündeyiz hala...
Selammmmmmmmm canımın içi 😚. Bu gün yine bir bölümle daha geldim sizlere. Yazamadan, sizinle olamadan duramıyorum n'apiyim? Nasıl? Heyecanlı gidiyormuyuz? Ama bak küsücem ha! Hiç yorum yazmıyosun. Sen beni ne kadar mutlu edersen ben de o kadar sık-sık yazarım bölümleri. Hoşca kal benle kal.
