Preschooler | Hyunin

~13~

- Hej. - Powiedział Jeongin patrząc na skulonego pod ścianą chłopaka.

- Idź sobie! - powiedział patrząc przed siebie, a pojedyncza łza spłynęła po jego policzku, lecz ten szybko ją starł. - Nie widziałeś tego. - Młodszy się zaśmiał.

- Nie będę o nic pytał, tylko daj mi z tobą posiedzieć. Nie chcę żebyś był sam. - Powiedział szczerze, na co drugi popatrzył mu w oczy, które od razu go zahipnotyzowały. - Halo? - Machnął mu ręką przed oczami.

- Ah tak... siedź tu jak chcesz. - Siedzieli w ciszy. - Nie no, nie mogę tak. Jak jest tak cicho to jest strasznie niezręcznie.

- Jak dla mnie jest przyjemnie.

- Prze... prze... ymm no ten...- Zacinał się.

- Prze co?

- No ten... przepraszam cię. Doceń to bo nie często to robię.

- Za co? - Dopytał zaskoczony Yang.

- No za to. - Wskazał na jego twarz. - Jeszcze nie zeszło.

- Ah to, należało mi się.

- Nie prawda, aktualnie jedyne co się komu należy to mi i to pożądny wpierdol. - Na słowa Hyunjina młodszy się zaśmiał. - Ej na co się smarku śmiejesz?

- Bo masz rację. - Powiedział nadal się śmiejąc.

- Nie powinieneś przypadkiem mnie pocieszać? Po co tu przyszedłeś? Chyba nie po to by podziwiać widoki, a jeżeli po to, to muszę cię zawieźć, ale widoki tu chujowe.

- No niech ci będzie, już przestaje! - Próbował być poważny jednak znowu się zaśmiał. - Jak próbuje się nie śmiać to jakoś chce mi się bardziej.

- Jaki dzieciak! - Zaczął się śmiać razem z nim.

- Mam ważne pytanie. - Zaczął po chwili. - Pamiętasz mnie?

- Skąd mam cię pamiętać? - Skłamał, jednak teraz wiedział, że młodszy jest tą osobą, która kiedyś pokochał.

- A nie nie ważne. Najwyraźniej się pomyliłem. - Młodszy się nie pomyli. Wiedział całą prawdę. - Szybki był ten twój związek.

- Naprawdę jesteś slaby w pocieszaniu. Zerwałem z dziewczyną przez którą tu siedzę, a ty mówisz takie coś?

- Nie przez zerwanie tu siedzisz, to coś innego. Widziałem to w twoich oczach. Zerwanie wcale cię nie zabolało. Dopiero później...

- Dobra masz rację, Yeji mam w dupie, ale boli mnie jak się zachowała. W sumie jak każda. Nie powinno mnie to dziwić. - Powiedział szczerze. Chciał się trochę wygadać, a jemu czuł że może ufać.

- Czyli jak się zachowała? - Dopytał.

- Wiesz... jestem modelem. Chciała mnie wykorzystać dla popularności.

- Wiesz... jesteś modelem, a ja jakoś nigdy o tobie nie słyszałem, jak to możliwe?

- Nie słyszałeś o mnie...? Ała. - Złapał się za serce. - Zabolało.

- W sensie wiesz jak tu przyjechałem to po jakimś czasie już wiedziałem o tym wszystkim, ale jak jeszcze mieszkałem w Busan, to nic. - Powiedział zdziwiony. - A niby taki popularny.

- Może po prostu przez to, że mnie nie znasz, więc jak gdzieś przewijała ci się moja twarz to nie przykułeś do tego jakieś większej uwagi. - Odpowiedział.

- Możliwe.

- Ale nadal boli wiesz? Jednak to ty powinieneś mnie przeprosić. - Powiedział poważnie, po czym się zaśmiał widząc zdziwioną minę młodszego. - Jesteś uroczy.

- C-co?! - Zapytał nie wiedząc czy to, oby napewno dobrze usłyszał.

- Nic! Będę już szedł. Dziękuję, bardzo mi pomogłeś. - Uśmiechnął się do niego.

- Przecież nic nie zrobiłem. - Zdziwił się.

- Byłeś ze mną to wystarczy. - Starszy wrócił do pomieszczenia zostawiając Yanga samego.

Ciemnowłosy nie mógł opanować uśmiechu na swojej twarzy. Był szczęśliwy, ponieważ zrobił ci chciał - w jakiś sposób mu pomógł. Rozmowa z Hyunjinem wydawała mu się przyjemna. Pragnął ich więcej.

- Jeszcze jedno. - Wspomniany chłopak wrócił do wcześniejszego miejsca. - Witaj się ze mną na korytarzu, proszę.

_______

Ta szanowna aplikacja mi się popsuła i nie pokazuje mi żadnych komentarzy (jeżeli jakieś są) i tego ile osób przeczytało z „~11~" :(((
Myślę że to przez to że też nie mam zasięgu na mej szanownej ulicy w tym jakże wielkim mieście.

ŻA ŁO SNE!.

Próbowałam wszystkiego naprawdę! Prawie straciłam wszystko (albo całe konto, albo to „opowiadanie?" , albo po prostu części/rozdziały które nie sa jeszcze wstawione)! Zabijcie mnie.

Jak wam się na tą chwilę czyta?
O której najlepiej wstawiać?
I raz dziennie czy więcej?