Preschooler | Hyunin

~38~

- Jak jest? - Spytał Felix czekając na młodszego chłopaka przed kabiną.

Jeongin musiał pozbyć się swojej zakrwawionej koszulki i bluzy, aby żadna z nauczycielek się nie dopytywała. Wszyscy razem zdecydowali, że lepiej ich w to nie mieszać, a oni zajmą się najmłodszym. Tak więc Yang właśnie zakładał na siebie bluzę ukochanego, który na jego szczęście miał ją pod nią koszulkę na długi rękaw przez co nie zmarznie.

- Chyba nie muszę nic mówić. - Wywrócił oczami kiedy otworzył drzwi. - Chodźmy już. Nie chcę tu być.

Przez całą drogę nikt się do siebie nie odezwał. Szli w ciszy, która co jakiś czas przerywało pociąganie nosem Hwanga. Czy płakał? Być może. Nikt nie był w stanie stwierdzić co się działo. Nikt nie chciał pytać i przerywać panującej ciszy pomimo iż byli ciekawi.

Kiedy dotarli pod budynek hotelu przywitała ich zmartwiona i zdenerwowana nauczycielka. Zrobiła im kazanie, jak to oni są nieodpowiedzialni, po czym opowiadała jak bardzo się martwiła. Dostali „szlaban" przez co nie odwiedzili zaplanowanych atrakcji, tylko siedzieli w pokojach.

Zaczynali się powoli pakować. Wyjeżdżali o godzinie 19, mieli jeszcze sporo czasu, jednak nikt nie wiedział jak zacząć temat z Jeonginem czy Hwangiem, a głupio było im się odezwać w jakiejkolwiek innej sprawie.

Do pokoju 152 ktoś cicho zapukał. Felix popatrzył lekko zdezorientowany na przyjaciela i poszedł otworzyć.

- Jest Jeongin, chciałbym z nim pogadać? - Zapytał Hyunjin wchodząc do pokoju. - O... - Nie wiedział jak zacząć kiedy zobaczył młodszego.

- Pogadajcie, zostawię was samych. - Piegus zabrał swój telefon ze stołu. - Będę za godzinkę. - Wyszedł zostawiając dwójkę samych.

- Nie chciałem żeby ktoś o tym wiedział. - Zaczął Yang starając się nie popłakać, co mu narazie wychodziło. - Czuję się teraz jak śmieć...

- Nie mów tak! - Złapał go za rękę. - Wiesz... nigdy nie sądziłem, że możesz tak cierpieć. Tak było wcześniej?

- Wcześniej... nieraz było gorzej, przyzwyczaiłem się. Nie gadajmy i tym proszę.

- Przepraszam. - Popatrzył na niego smuto. - Muszę ci coś powiedzieć. To jest naprawdę pokręcone, więc poczekaj. Muszę to ułożyć w głowie. - Chwilę się namyślał. - Biorę ślub...

- Jak to? Nie miałeś przecież nikogo i... i...dlaczego nic nie mówiłeś wcześniej? - Młodszy był zdezorientowany.

- Nie dałeś mi dokończyć. - Zaśmiał się słabo. - Lubię cię Jeongin, ale nie mogłem z tobą nigdy być, bo właśnie skończyło by się tak jak teraz.

- Nie rozumiem.

- Moja matka... okropna kobieta, każe mi wziąć ślub z dziewczyną, której nawet nie znam. - Rzucił się plecami na łóżko.

- Dlaczego? - Młodszy ułożył się obok niego.

- Ja jestem modelem... znaczy byłem. Nie chcą mnie już, przez to że ktoś nagrał mnie tam w tej szkole. Matka się wkurzyła i już dzwoniła, że umawia mnie na spotkanie z Minji. Chce mieć ze mnie pieniądze, a jej rodzice są nadziani i mają firmę. Mówiła, że jeżeli zepsuje karierę to tak się stanie i... się stało. - Tłumaczył.

- Niedługo będziesz pełnoletni i nie będzie mogła o tobie decydować. - Zauważył Jeongin. Oparł się na łokciu, aby widzieć starszego.

- Łatwo powiedzieć... 4 miesiące to dużo czasu. - Westchnął. - Postaram się wyprosić agencję i jeszcze jedną szansę, może to coś da... - Popatrzył na Yanga po czym się zaśmiał.

- Z czego się śmiejesz? - Był zdezorientowany.

- Dla ciebie będę się przed kimś płaszczył. Nie wierzę, że aż tak zawróciłeś mi w głowie. - Zaśmiał się. - Kocham cię Jeongin i zrobię dla ciebie wszystko.

- H-Hyunjin, ty... Ty tak serio? - Popatrzył na niego zdziwiony, na co ten pokiwał głową. - Matko, ja ciebie też. - Rzucił mu się na szyję.

_______________

Nie sprawdziłam tego, więc mogą być błędy. Generalnie to jeszcze nie jest koniec, ale za chwilę może być. Niby znowu wstawiłam to dosyć szybko od ostatniego, ale jednak nie znaczy to, że będzie znowu codziennie. Czas pokaże.

Dziękuję osobą które komentują i dają gwiazdki ❤️

Słyszeliście piosenkę NIGHT ? Ja szczerze przesłuchałam jej tyle razy, że nie jestem w stanie powiedzieć ile. Uwielbiam ją.