SARMAŞIK +18

Tozlu Raf

*
O, ateşdendendi
bense buzdan.
Haddinden fazla yaklaştım,
onun alevlerine.
Korlarıyla
eritti beni.
Yerde küçük bir su birikintisine
çevirdi.
Zaman içinde
tekrar katılaştım.
..
Rupi Kapur
*

*Flashback*
"Anne biz Aselle denize gidiyoruz." annesinin ne dediğini duymayan küçük kız yinede ayaklanmıştı. İzin almak değildi ki amacı haber vermekti. Ayaklarındaki kumlara bakarak gülümsedi. Üzerinde kum taneciklerinin olmasını seviyordu.
"Abimler nerede?" meraklı çıkan sesine engel olamamıştı. Abisindense yanından ayrılmayan o arkadaşını merak ediyordu. "Kendilerine yeni av bulmuşlar baksana." arkadaşının kafasıyla işaret ettiği yere çevirdi bakışlarını. İki tane kızla konuşan, onlardan haberleri dahi olmayan abisine ve yanındaki Ateşe çevirdi gözlerini. Daha yeni gelmişlerdi denize ne çabuk arkadaş edinmişlerdi öyle. İçinde bilmediği ve daha önce tatmadığını zannettiği bir duygu filizlendi. Kimdi ki o kızlar?!
"Onlar kim ki? Arkadaş mı olmuşlar?" masumca göz kırpıştırarak arkadaşına baktı. "Ne arkadaşı kızım? Görmüyor musun içlerine düşücekler kızların." içlerine düşmek? diye düşündü Sare. Ne demekti ki o? Asel bu kadar çok şeyi nereden biliyordu? "Ben denize girmekten vazgeçtim. Çişim geldi." Asel ona anlamaz gözlerle bakarken bir şey demesine izin vermeden tuvaletlerin olduğu tarafa doğru ilerledi. Çişi gelmemişti oysa. Ateşin başka arkadaşı olsun istemiyordu. Sadece o olsun istiyordu. Kızlara arkadaşı gibi davranıyordu. Ona ise abisi gibi. Buna dayanamamıştı Sare. Tuvalete girmeyip sahil kenarı boyunca ilerledi. Sabahın erken saatleriydi ve plaj henüz dolmuş sayılmazdı. İleride gördüğü kayalıklara gidebilirdi. Biraz sakinlik istiyordu zaten morali de bozuktu. Kayalıklara varıp yukarı baktı. Çıkmak biraz meşakkatli olabilirdi ama hallederdi. Bir ayağını attı ve küçük elleriyle sıkı sıkıya tutundu kayalıklara. Sonra diğer ayağını.. Oturabileceği uygun bir yer bulunca durdu ve kendini tutunduğu büyük kayanın üzerine attı. Ellerini silkeleyip etrafına bakındı. Burdan her şey çok daha güzel gözüküyordu. Elindeki sızıyla eline çevirdi gözlerini. Kayalıklara çıkarken sürtünmüş o an fark etmemişti. Uzunca çizilen ve kanamış olan eline bakarak yüzünü buruşturdu. Bi bu eksikti! Umursamadı Sare. Gözleriyle aynı renk olan denize çevirdi tekrar gözlerini. Ateş yanındaki kız hakkında ne düşünüyordu acaba?
"Sare napıyorsun orada?"
"Ateş?!" gülümsedi küçük kız onu yine bulmuştu.
"Nereden buldun beni?" şaşkınca sorduğu soruyla genç adamda gülümsedi. Bu kızın bu hallerini seviyordu. "Niye annemlerin yanından uzaklaşıyorsun?"
"Sende uzaklaşıyorsun?" sorusunu es geçti genç adam "Ne yapıyorsun orada?" omuz silkip cevap vermedi Sare. Ateş bir şey demeyen kıza baktı alttan alttan. Ne diye birden kaybolmuştu ortalıktan. Aklı çıkmıştı. Ama onu bulunca içini kaplayan rahatlama hissi paha biçilemezdi. Kayalıklara tırmandı ve kolaylıkla kızın yanına çıktı. Sare bu kadar hızlı ve güçlü olmasına şaşırmıştı ama yinede bir şey demedi. "Neden arkadaşlarını bırakıp yanıma geldin?" tıpkı onun gibi omuz silkti genç adam. "Senin yanına gelmedim. Buraya geldim sende buradaydın." Asel zaten böyle olduğunu biliyordu. İçten içe güzel bir şey söylemesini istese de Ateşti bu. Ateş ise söylediklerinin yalan olduğunu biliyordu. Bir kaç dakika gözünü Sareden ayırmıştı. Kafasını kaldırdığında ortalıkta yoktu. İçini kaplayan endişe duygusuna engel olamadan küçük kızın peşine düşmüştü. "Eh be Sare niye boyundan büyük işlere kalkışıyorsun?!" elini elleri arasına aldı ve kanayan kısma baktı. Onun canı yanmıştı sanki öyle hissediyordu. "kalk annemlerin yanına gidelim. Krem falan süreriz." ne yapacağını o da bilmiyordu. "İstemiyorum, acımıyor." elini ellerinden kurtardı. Ateş umursamadan tekrar elini tuttu yanındaki kızın. Bileğindeki mavi fuları çıkardı ve kızın ince bileğine sardı. "Neden her şeyin mavi?" merak etmişti küçük kız. Çünkü her şeyi maviydi. "Seviyorum.. çok seviyorum." dedi Ateş karşısındaki kızın mavi gözlerine bakarak...