SARMAŞIK +18

Dönüş

Bedenime sarılan kollar hareket etmemi engellerken yattığım yerde kıpırdanmaya çalıştım. Uykuyla uyanıklık arasındaki o tatlı evrede hem nerede olduğumu sorguluyor hemde üzerimdeki mayışmışlıkla bunu boşvermek istiyordum.

Beynim algılarını açık tutmuş olacak ki gece tek başıma uyuduğumu hatırladım. Gözlerimi yavaşça aralarken burnuma o huzur veren koku dolmuştu bile. Tehlike yoktu, burası evimdi..

Ateşin belime sarılan kolları beni kıskacına almışken kafası boynumdaki yerini bulmuştu. Sakin nefesleri usul usul boynuma vururken verdiği hisle gülümsedim.

Ellerimi saçlarının arasında dolaştırırken bana sıkıca sarılmış bedenini izledim. Eskiden uzaktan bakıp iç çektiğim bu adam şimdi kollarımın arasında kokumla uyuyordu. O kadar yorgun olmalıydı ki kollarının arasında kıpırdandığımı bile fark etmemişti.

Yeni çıkmaya başlayan sakallarında ellerimi gezdirdim yavaşça. Üzerindeki bacağıma bakıp bu halimize daha çok gülümsedim. Özlediğim yüzünü seyrettim uzun uzun. Duvardaki saate baktım. 10.12

Gözlerim kocaman olurken telaşla etrafıma bakındım. Sabahın bu saatinde koynumda uyuttuğum adam evden nasıl çıkıcaktı?

"Ateş" sessiz fısıltım ona ulaşmamış gibiydi. Bedenimi ondan uzaklaştırmaya çalışan kollarım ise pek iş görüyor gibi durmuyordu.

"uyan!" hafifçe onu sarsarak uyanmasını sağlamaya çalıştım. Kapalı gözleriyle kaşlarını çattı ve huysuz mırıltılar çıkardı boynumun arasından. Bu hali bana küçük bir çocuğu hatırlatırken gülümsedim. Götümüz tutuşmamış gibi..

Gözlerini yavaşça araladığında özlem duyduğum yüzüne baktım doya doya. Derin bir nefes çektim içime sonra. "bu nasıl uyandırma kızım!" huysuz sesiyle gülümsemem büyürken elleri tekrar belimi buldu ve beni kendine çekti. "hadi biraz daha uyuyalım." uykulu sesi bana oldukça çekici gelirken bunu göz ardı ettim.

"saat 10 nasıl çıkıcaksın evden?" telaşlı sesimi de umursamadı ve boynuma daha çok sokuldu. Kendine uygun bir yer ararken soruma cevap beklediğimi biliyordu.

"evde kimse yok ki güzelim.." boynumdan gelen boğuk sesi beni garip hislere sokarken yutkundum. Bu eylemim onu gülümsetmişti. Hissetmiştim.

Boynuma küçük bir öpücük kondurdu. "sadece," bir kere daha öptü. "sen ve ben." boynuma yavaşça burnunu sürttü ve küçük öpücüklerine devam etti. İçine derin bir nefes çekerken meraklı bakışlarım odamda dolandı.

"nasıl, nerdeler ki?"
"bizim arkadaşlar gelicek ya bağ evinde ağırlıycaklarmış oraya gittiler hazırlık yapmaya." uykulu sesine rağmen kurduğu uzun cümle beni daha çok gülümsetirken sorularıma devam ettim. Az kalmıştı. Birazdan biterdi.

"peki abim?" sakin nefeslerini boynumda hissetmek bedenimi karıncalandırırken boğuk sesi tekrar kulağıma geldi. "onun da duruşması var akşama kadar gelmez. Hadi şimdi uyuyalım."

Bedenimi daha çok kendine çekti sanki az birbirimize geçmişiz gibi. Kolları belimi daha sıkı sararken ona direnmedim. Ona zaten direnemezdim. Kendini anında uykunun kollarına bırakırken kollarımın arasındaki adamla derin bir uykuya daldım.

Kısa bir uykudan sonra uykuya doymuş beynim uyanma sinyalleri vermişti. Gözlerim açılırken burnuma dolan kokuyla oldukça huzurluydum.

1 saatten daha az uyumuştum. Ateşin düzenli nefesleri boynuma vururken kollarının arasından çıktım. Dağılmış saçları ve uyuyan bu haliyle bile çekici ve yakışıklı olan sevgilime yaklaştım. Dudaklarımı önce yanağına bastırdım. Daha sonra yüzünün farklı noktalarına..