"Seriously...."
Nakatitig lang ako kay Mom habang naiiling siya pagkatapos mabasa ang mga inilabas na balita sa kabilang estatsiyon.
Larawan namin ni Nicole ang nagkalat sa mga balita at social media ngayon.
Ang hindi ko maintindihan, bakit siya nagkakaganito?
Ano ba ang problema doon.
I'm not bothered of that news.
For Pete's sake.
"Ano ba ang mali doon? I'm dating Nicole Perez. May problema ba doon?"
Nasa mukha ni Mom ang pagkadisgusto niya sa sinabi ko.
"I'm not bothered at all." dagdag ko pa.
"Lee, ang alam ng lahat ay si Laurene—
"Tapos na kami ni Laurene, Mom." putol ko para hindi na siya magsabi pa ng kung anu-ano.
Hindi siya kumibo at huminga ng malalim.
"But Laurene is such a nice woman. How could you replaced her like that? Ano ba ang wala kay Laurene?"
"Ang ibig mo bang sabihin Mom ay hindi ganoon si Nicole? Baka gusto mo na si Laurene ang kausapin para mas malinaw?" tumayo ako atsaka kinuha ang phone ko. "And please Mom, ayoko na pinagtatalunan natin ito. Don't be like that. Nadidismaya mo ako."
Humakbang ako papalabas na sana pero hinawakan niya ako sa braso.
"Alam mo ba kung ano'ng klaseng buhay mayroon si Nicole?"
Now she really disappointed me.
"Mom. Kailan ka pa naging ganiyan magsalita?" inalis ko ang pagkakahawak niya sa braso ko. "Kaya nga kayo tumutulong sa mga tao na naiwan sa lugar na iyon hindi ba dahil wala naman kayong pakialam kung ano man ang mga rason nila sa paghingi nila ng tulong? Kahit niloloko nila kayo nagbibigay pa rin kayo? Hinahayaan ko kayo kasi iyon ang nagpapasaya sa inyo." tumawa ako ng mahina at napailing. "Don't tell me Mom joke lang iyon? I mean, don't tell me you're just following what's Dad doing is because you just want to show off?"
Nanlaki ang mga mata niya at hinampas ako sa balikat.
"How could you!"
"Mom, you can do whatever you want." mahinahon ko na sabi sa kaniya. "As long as you're happy. Iyon lang ang importante sa akin. And please let me do what I want. Kung hindi naman kayo maaapektohan."
"Concern lang ako sa iyo. I know her father. Baka bigla na lang siyang lumapit at humingi ng kung anu-ano."
"Kailan kapa naging madamot Mom?" nakangiti ko na tanong sa kaniya na may halong pagkasarkastiko.
"Lee Alvarez!" napikon niya na sambit sa buong pangalan ko.
I shrugged and smiled again.
"Kawawa naman si Laurene..."
Nasa mukha niya rin ang pagkadismaya.
But she disappointed me too.
Well she's always disappointing me.
And Dad.
Pero hindi ko siya masisi dahil sa mga pinagdaanan niya simula noong bata pa kami.
At ang alam ko ay may mga mabibigat pa siyang napagdaanan noong bata pa siya.
Kaya siguro ay masyado siyang nadadala sa kung ano ang mayroon kami ngayon.
Kaya minsan ay nasesermonan din siya ni Kuya.
