Gerçekçi Kaçak

Bölüm 14: Bu Ne Şimdi?

"Has siktir."

Yerde kanlar içinde yatan bedene baktım. Beyaz saçları ve bem beyaz bir teni vardı. Bunun yanında yerde bir bebek de vardı. Bedenin altından kan geldiğini de hesaba katarsak.

"LAN SEN DOĞURMUŞSUN!"

Muhtemelen ya benimle aynı yaşta ya da büyük olan beden irkilirken hemen koridora yol aldım.

"HEMŞİRE KOŞ LAN TUVALETTE ADAM DOĞURUYOR!"

Bu cümlenin saçmalığını sonrasında sorgulayacaktım. Beni duyan kahverengi saçları olan hemşire hızla yanıma gelirken içeriye girdi. Benim baktığım yere bakarken küfür ettiğini duymuştum. Bana döndü.

"Sen başında dur ben sedye getireceğim."

Başımı sallarken hemen çıkmıştı. Ben çocuğa bakarken o baygın gibiydi. Bebeğin kordonu kesilmemişti daha. Ne oluyor beynim algılamıyordu.

"Hastanedesin ama tuvalette doğurman aşırı garip. Bunu sonrasında sorgulayacağım."

Eğilip terleyen anlını silerken bana bayık mavi gözlerle bakıyordu. O esnada hemşire gelmişti. Yanında iki kişi daha getirmişti. Biri muhtemelen doktordu.

"Kordonu burada kesiyoruz. Sonrasında ameliyata alıyoruz."

Burada daha fazla kalmasam daha iyiydi. Tam kalkacaktım ki bileğimden tuttulmasıyla durdum. Bakışlarım çocuğa döndü. Acı çekiyor gibiydi.

"N-Ne olur ben dönene kadar kı-kızıma bakın."

Ve sonrasına bayıldı. Şaşkınlıkla gözlerim büyürken doktor kordonu kesmişti. Adamı sedye ile götürürken hemşire bebeği kundağa sarmıştı. Bebek fazlasıyla ağlıyordu.

"Abla bu kadar ses bundan nasıl çıkıyor?"

Bunu sormamla hemşire başını kaldırıp güldü.

"Elbette normal. İçerde canı sıkılmış yavrucağızın. Şimdi onu yıkayalım. Testlerini yapalım. Annesine biraz geç teslim ed-"

"Annesi gelene kadar ben bakacağım ona. Annesini vıp odaya alın. Fişi de Toprak Doruk Dinçer'e kesin. Bebek odaya alındığında söyleyin lütfen."

Diyerek oradan ayrıldım. Kamera kayıtlarına erişmeliydim galiba.

O esnada annemlerin odaya girdim. Bakışlar bana döndü. Hemen onlar konuşmadan söze girdim.

"Daha demin aşırı garip bir olaya şahitlik ettim. Tuvalete gittim tamam mı, sonra son kabinden bir ses. Dedim anam hastanedeyiz ne bu hırs ama sonra yerde ki kanları görmeyeyim mi? Tıkladım kapıyı ses yok. Kapıyı kırdım girdim anam yerde kanlar içinde beyaz tenli aşırı tatlı bir çocuk yanında da bebek. Kordonu bile kesilmemiş. Sonra koridora çıktım adam doğruyor koşun dedim. Sonra geldiler alcaklar onu bana kızıma ben gelene kadar bak dedi."

İkisi de şaşkınca bana bakarken ilk kendine gelen Bora abi oldu.

"Sadece on dakika ortada yoktun. On dakikada bunları mı yaşadın cidden? Asena hanım acaba toplu bir türbeye falan mı gitsek Toprak için? Çocuk cenabet galiba. Alınma abicim."

Dudak büzerek ona baktım ve kollarımı göğsümde birleştedim.

"Sen de abarttın ama abi. Alt tarafı bela çekiyorum ne var bunda yani? Olamaz mı?"

Bana baktı sadece şaşkınca. Ben de ona bakıyordum. Sonra kahkaha atmaya başladı. Daha da morelim bozulurken gidip annemin yanına oturdum.

"Hıh gidip bunları Melih abiye anlatıcam. O gülmezdi en azından."