Among Dapitan (Pentalogy Series #2)

EPILOGUE

Isang malakas na sampal ang iginawad sa akin ni Mommy pag-uwi ko. Dala-dala ko na rin ang gamit ko dahil nung nalaman niya na bumagsak ako sa battery exam hindi na niya tinuloy ang pag babayad doon.

"Fucking failure!" Galit na galit na sigaw niya. Natikman ko pa ang dugo sa gilid ng labi ko. "Sobrang dami na ng problema na hinaharap ko tapos dadagdagan mo pa, Juan?!"

"I'm sorry... i'm sorry..." Tangi nalabas lang sa bibig ko.

I'm so tired.

Pagod na ako sa lahat. Pagod na akong intindihin lahat sa pamilya ko. Pagod na akong itanong sa utak ko kung paano kami nag karoon ng ibang kapatid sa kaniya. Wala na rin ang isang babaeng pinaka mamahal ko. Wala na. Wala ng dahilan para mag patuloy pa ako.

"Si kuya naman..." Panimula ko ng matauhan galing sa sampal niya. "Kahit ilan beses na bumalik sa pag-aaral hindi mo man lang siya nasaktan... tapos ako. Isang beses lang ako nag kamali, parang gusto mo na akong burahin sa buhay mo." Umiiyak na sabi ko.

"Anong sabi mo?!" Lumapit si Kuya at kwinelyuhan ako.

"Totoo naman ah? Hindi lang ako ang failure sa pamilyang 'to!" Utang ko. Dahil don nakaramdam nanaman ako ng panibagong sapak.

Akala ko isa lang iyon pero naramdaman ko ang panibagong kamao na lumatay sa pisngi ko. Inaawat na siya ni Mommy pero hindi pa rin siya tumitigil. I guess I deserve this.

"Kuya!" Rinig kong sigaw ni Earl at lumapit sa amin para awatin kami.

"Wag ka makisali dito tanginamo, bakla!" Hiyaw ni Jhurenzer. Doon nag tangis ang panga ko. Lalapitan na sana niya si Earl ng lumapit ako sa kaniya para iharap siya sa akin para bigyan ng isang sapak.

"Anong nangyayari dito!"

Napatigil lang kami sa pag papalitan ng sapukan ng marinig ang galit na galit na sigaw ni Daddy. Umiiyan na ngayon si Earl kaya itinayo ko siya mula sa pagkakaupo.

"Aalis kami dito." Nag desisyon na ako.

Sapat na rin naman siguro ang naipon ko sa mga tournament ko para mag simula ng buhay. Hindi na ako mag-aaral. Susuportahan ko nalang si Earl. Mag tratrabaho ako para sa kaniya. Para sa amin.

"May tiwala ka naman kay Kuya hindi ba?" Nakangiting sabi ko. Tumungo naman siya sa akin at ngumiti. "Kunin mo ang mga gamig mo. Uuwi tayo kila Lola."

"Sa Canada kuya?" Kunot noong sabi niya. "Pero pano yung pag-aaral ko rito? Pano na yung papeles ko kung doon ko ipagpalatuloy ang pag-aaral ko?"

"Ako na ang bahala sa lahat, hmm? Magtiwala ka lang sa akin?" Nakangiting sabi ko sa kaniya. Tumungo naman siya at lumabas na ng kwarto.

Kinuha ko ang maleta ko sa cabinet ko para ilagay doon ang mga gamit ko. Tinitigan ko pa ang mga trouphy ko habang umiiyak. Hindi ko na ulit makukuha 'to.

Pumasok si Daddy sa kwarto at sinabing susuportahan niya kami habang nasa puder kami ng mga magulang niya. Pero noong andon na kami na lugi ang negsyo nila.

"Papasok po ako dyan sa may hospital. Mag ca-care giver po ako." Sabi ko kay Lola.

"Hindi naman kailangan, apo. May naipon naman kami at pensyon ng lolo mo." Suway sa akin ni Lola.

"Hindi naman po iyan sapat para mabuhay at mapag-aral po si Earl. Sa inyo po iyon Lola. Patira niyo na po kami dito kaya ayoko na po maging pabigat sa inyo." Nakangiting sabi ko habang kumakain.