မြို့စားကြီးအိမ်​တော်မှဆန်ကုန်​​မြေ​လေး || Volume 2

Chapter 103

"သခင်​လေးဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?"

Mary ​၏စက်ရုပ်သံမှာအနည်းငယ်တုန်ယင်​နေသကဲ့သို့ရှိသည်။

"မင်းကိုဆောင်းတွင်း​ရောက်တဲ့အထိ​နေစရာတစ်​နေရာ​​ပေးမယ်လို့​ပြော​နေတာ...ဒါ​ပေမယ့် မင်း​နေရမယ့်​နေရာက မင်းလိုချင်သလိုမျိုးလူသား​တွေ​နေထိုင်တဲ့ရွာ​တွေ မြို့​​ထဲ​တွေမှာ​တော့မဟုတ်ဘူး"

တည်းခို​ဆောင်ပိုင်ရှင်သည်တံခါးမဆီသို့သွားကာ​​လော့ချ၏။ သူ၏စိုးရိမ်ကြည့်တို့မှာ Mary ဆီသို့ကျ​​ရောက်လျက်။

Cale သည်စကားကိုဆက်၍မ​ပြောခင် တည်းခို​ဆောင်ပိုင်ရှင်ဖက်သို့စိုက်ကြည့်သည်။

"ဒါ​ပေမယ့် မင်းရဲ့အချိန်ကိုတကယ့်​ကောင်းကင်ကြီးကိုကြည့်ရင်းကုန်ဆုံးလို့ရမယ်...​မြေပြင်​ပေါ် ကအလှတရား​တွေကိုခံစားလို့ရမယ်"

ထို​နေရာမှာမ​ကောင်းဆိုးဝါးအ​ကောင်များနှင့်ပြည့်​နေသည့်အလင်းမဲ့​တောအုပ်ဖြစ်​နေ​စေကာမူ ဤ​မြေ​အောက်မြို့​တော်တွင်မမြင်​​တွေ့ ရနိုင်​သောလှပ​​​သော​ကောင်းကင်ကြီးနှင့် သဘာဝအလှတို့ရှိ​နေ​သေး​ပေသည်။

"...ကျွန်မသခင်​လေးကိုဝန်မ​​လေး​စေချင်ပါဘူး"

ကြာမြင့်လှ​သောတိတ်ဆိတ်မှုအချိန်တစ်ခုပြီး​နောက် ထိုသည်မှာ Mary ​ပြောလာ​သောစကားပင်ဖြစ်သည်။

'ဝန်​လေးသည်' ဆို​သောစကားလုံးက Cale အားပြုံးလို့သွား​စေသည်။

"ကျွန်​တော့်အ​ကြောင်း​ကောင်း​ကောင်း​သေချာမသိ​သေးလို့ အဲ့စကား​ပြော​နေတယ်လို့ပဲကျွန်​တော်သတ်မှတ်ပါ​ရ​စေ"

Cale သည်ထိုင်ခုံ​နေရာတွင်ထိုင်လျက် Mary အား​မော့ကြည့်သည်။ သို့​သော် သူမြင်​တွေ့ လိုက်ရသည်က​တော့သူမ၏ဝတ်ရုံနက်​အောက်တွင် သူမမှာအနက်​ရောင်မျက်နှာဖုံးတစ်ခုကိုပါဝတ်ထားသည်ကိုပင်။

သူသည် သူနှင့်တစ်ကြိမ်​လေး​တောင်အကြည့်ချင်းမဆုံဘူး​လောက်​သောမိန်းက​လေးနှင့်စကားကိုဆက်​ပြောသည်။

"ကျွန်​တော့်ကိုကျွန်​တော်ဝန်​လေး​စေမယ့်အရာမျိုးကျွန်​တော်ဘယ်​​တော့မှမလုပ်တတ်ဘူး"