သို့သော် မီးငြှိမ်းသတ်ဖို့အလုပ်ကတော့နောက်တစ်နေ့အတွက်ဖြစ်သည်။
Cale သည်တဲစခန်း၏ဝင်ပေါက်အားတမင်သက်သက်လှန်ဟထားခဲ့သည်။ ထိုအခါမှဖြတ်သွားဖြတ်လာစစ်သားများအကုန်အတွင်းထဲအားလှမ်းမြင်တွေ့ ကြမှာဖြစ်သည်။
• "ဟူးမန်း ဟူးမန်း"
Raon ၏အသံအား Cale ခေါင်းထဲ၌ကြားလိုက်ရသည်။
Cale ကမူအသေးအမွှားဒဏ်ရာရလောက်သာရှိသောစစ်သားများဘက်ဆီသို့ဦးတည်သွားရင်း သူ့အသံအားလျစ်လျူရှုခဲ့သည်။
"ပွန်းပဲ့ရာတွေတော်တော်များတာပဲ"
"ဘုန်းတော်ကြီး..."
ဒဏ်ရာအနည်းငယ်သာရထားတာကြောင့်တဲစခန်းထောင့်လေးနားတွင်ထိုင်နေသောစစ်သားလေးသည်ထိတ်လန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။ Cale သည်ဆေးရည်တစ်ပုလင်းကိုထုတ်၍ ဆေးရည်အားအဝတ်စတစ်စဖြင့်စွတ်ခဲ့သည်။
ထို့နောက်သူသည်၎င်းအဝတ်ဖြင့်ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာတစ်ဝိုက်နားအားစတင်တို့ထိလိုက်သည်။ ဒဏ်ရာငယ်များမှာတဖြေးဖြေးချင်းနှင့်စတင်ပျောက်ကွယ်လာသည်။
"ကျေး-ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်"
စစ်သားလေးသည်သူ့အားဆံပင်အဖြူရောင်တို့ရှိဘုန်းတော်ကြီးကညှင်သာစွာပြုံးပြလာသည်ကိုမြင်လိုက်၏။ ယင်းဘုန်းတော်ကြီးသည်ဘာစကားတစ်ခွန်းမှသူ့အားမပြောကြားခဲ့ဘဲ နောက်ထပ်ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာရစစ်သားတစ်ဦးဆီသို့ဦးတည်သွားလေသည်။
• "ဟူးမန်း မင်းကတကယ်စိတ်ထားကောင်းတာပဲ!"
ထုံးစံအတိုင်း Cale သည် Raon အားလျစ်လျူရှုခဲ့ကာ သူသည်ဒဏ်ရာသေးသေးပိစိလေးရထားသောစစ်သားကိုတောင်မှဆေးရည်ပုလင်းများအသုံးပြုကာကုသပေးခဲ့လေသည်။
စစ်သားများသည်ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်အသေးအမွှားများပေါ် တွင်တောင်မှဆေးရည်တို့အသုံးပြုဖို့မတွန့်တိုခဲ့သောဆံပင်အဖြူရောင်ရှိဘုန်းတော်ကြီးအားကျေးဇူးတင်စိတ်ဖြစ်မိစွာဦးညွတ်ခဲ့ကြသည်။
أنت تقرأ
မြို့စားကြီးအိမ်တော်မှဆန်ကုန်မြေလေး || Volume 2
خيال (فانتازيا)အခန်း ၁၀၁ - ၂၀၀ [No Beta Read] ⚠️ ဘာသာပြန်သူ၏အချိန်ယူ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို လေးစားခြင်းအားဖြင့် ဘာသာပြန်သူခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲ ပြန်လည်ကူးယူရောင်းစားခြင်းမပြုလုပ်ကြရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️
