Into The World of Tigris

Pahina Diecinueve: Saving part 2

Inalalayan ko ulit si charles para mabilis kaming makapunta sa dulo ng hallway kung saan kami lalabas. Narinig kong nagkalat ang mga kawal sa ilang hallway dahil maingay at dinig ko ang mga bakal na suot nila.

Nang makalabas ay nag lakad ulit kami papunta sa pader na aakyatin namin. Inilabas ko ang lubid at nagumpisa nang umakyat nang mabilis. Habang nasa taas ay inalalayan naman ni adam si charles para makaakyat. Pinasampa nito si charles sa kanyang likod para mabilis makaakyat. Nang ayos na ay umakyat pa ito ng kunti dahil may kataasan ang pader. Ininda nito ang kanyang nararamdaman dahil wala na kaming oras pa. Inabot ko ang kamay nito at inalalayang umakyat.

" Adam umakyat kana." Sabi ko dito dahil papalapit na ang mga kawal sa pwesto namin.

" Mauna na kayo sarah."

" Ano, pero-"

" Sige na." Tumango ako dito at nagsimula na akong kumilos para bumaba, saktong wala ang kawal na kanina lang nag iikot dito. Lumingon ako sa kinalalagyan ni adam at nakikipaglaban na ito sa tatlong kawal.

Mabilis akong bumaba at sinabing bumaba na ito dahil baka may dumating ulit dito na kawal. Tumango ito at dahang-dahang kumapit sa lubid. Wala na itong choice kundi indahin ang kanyang mga sugat. Nang nasa kalagitnaan na ito ay nahulog dahil sa mga pasa sa kanyang mga katawan at nasasaktan ito habang bumababa.

Sinalo ko ang kanyang katawan na syang ikinabaksak namin sa lupa. Masakit ang katawan ko dahil sa akin napunta lahat ng bigat at napitpit pa ako. Narinig kong papunta na dito ang mga kawal kaya unti-unti akong tumayo ganon din ang lalaki.

Saktong nakatayo na kami at dumating ang mga kawal.

" Sino kayo!" Tanong ng isang kawal sa amin.

Iniinda ko naman ang sakit ng katawan ko at hindi nag salita.

" Ang preso nakawala." Sabi ng kawal sa kaliwa namin.

" Tanga ka ba! Nakikita mo na nga!" Sagot ng isang kawal na katabi nito.

" Tumigil kayo! Dakpin sila!" Sigaw na sabi ng lider nila.

Inilabas ko ang aking espada na kanina pa nakasabit sa tagiliran ko. Tinutok ang aking espada sa kanila at naghanda para sa kanilang pagsugod.

As the clash of metal resounds through the air, I face my opponents with a determined gaze. Gripping my sword tight, I take a deep breath, feeling the rush of adrenaline course through my veins. Each step I take is filled with grace and power as I dance with my enemies.

The first foe lunges forward, aiming for my heart, but I swiftly parry his attack with a skillful swing of my blade. With a swift and precise motion, I counter his move, leaving him stunned as he stumbles backward.

My focus shifts to the next opponent, his eyes filled with fury and determination. We engage in a fierce exchange of lightning-fast strikes, our swords meeting in a symphony of clashing metal. Despite his strength, I match him blow for blow, my skill and agility proving to be my greatest weapons.

My third adversary, approaches from behind. Sensing his presence, I swiftly spin around, meeting his attack head-on. Our swords clash with a resounding force, creating a shower of sparks that illuminate the battlefield. Through sheer determination and quick reflexes, I manage to disarm him, leaving him defenseless before me.

The final opponent stands tall, a mix of arrogance and exhaustion etched on his face. With every ounce of strength remaining, I charge towards him, unleashing a barrage of swift strikes and powerful thrusts. His resistance slowly weakens under the weight of my determination and skill.

As the battle reaches its climax, a surge of triumph and satisfaction fills my being. Victory is within my grasp. With one final strike, I disarm the last adversary, his sword falling to the ground.