Into The World of Tigris

Pahina Once: Music

Pumikit ako at pinakiramdaman ang paligid.
I take a deep breath, gripping the violin as i move my body to feel the rhythm of the first note.

Matagal narin akong hindi nakakahawak nito kaya susulitin ko na. Ano pang dahilan kung hindi ko gagalingan, minsan lang nila ako dito maririnig mag perform. In my world i am known as the beast in this performance.

The familiar notes of "My Heart Will Go On" echo in my mind, a melody that holds so much emotion. I position the bow against the strings, feeling the smooth wood beneath my fingers. As i begin to play, the first notes float into the air, and i close my eyes for a moment, letting the music wash over you. Each stroke of the bow feels like a release, the haunting melody weaving through the silence of the crowd. You can almost see the memories it evokes in their eyes-love, loss, hope.

With every note, i pour my heart into the performance, feeling the connection with the audience grow stronger. I open my eyes, and the world around you fades away. It's just you and the music, a beautiful story unfolding in the air.

As i continue the pieces of notes, i felt a pair of eyes lingers to me. It's Adam. And i know he knows who am i behind this mask.

I sway my body to continue and dance into the rhythm of music.

Napangiti ako dahil alam kong maemosyon ang aking performance and i know that i enthrall their hearts.

Sometimes when i performed in my world people are enthrall and bewitched by my music. Kaya bumabalik ako sakanila para lang mag perform sa mga personal na okasyon and i am payed by it.

So nostalgic para lang ulit akong nag p-perform sa mga taong kilala ako.

As the final notes linger, i look out at the audience, their expressions a mix of awe and emotion.

As i end the last note with a flourish, and the applause erupts, a wave of appreciation that washes over me. I smile, knowing i shared a piece of my heart with them.

Alam kong pagkatapos nito ay hahanapin na nila ako kaya lumakad na ako sa harap ng hari at yumukod katulad ng ginagawa ng isang noble.

Pagkatapos yumukod ay agad akong umalis sa entablado hindi ko na hinintay ang sasabihin nila dahil may misyon pa kaming tatapusin. Nang bumalik ulit ako sa kwarto ay dinig ko parin ang malakas na palakpakan nila.

Kinuha ko na ang gamit na naiwan ko at pumuslit sa ibang kwarto para mag-bihis. Mahirap na dahil baka hanapin ako ng lalaki sa dressing room at mabuking ako dahil baka nagising na yung babae sa aparador.

Pagkatapos mag bihis ay umalis ulit ako sa kwarto at pumunta na sa pwesto ko upang hintayin ang sunod na galaw. Ngunit bago yoon ay inilabas ko muna ang baon kong tinapay sa bag, gutom na ako huhu. Hindi naman pwedeng bumaba ako ulit para pumuslit ng pagkain nila baka mabuko ako, kaya magtitiis nalang muna tayo sa tinapay na baon ko.

Makalipas ang isang oras pa ay narinig ko na ang mga yabag nila at alam kong kasama na nila ang hari. Napaayos ako sa aking pwesto sa sumilip.

Papasok na ito sa kwarto kung saan ang office ng mahal na hari. May kausap ito at hindi ko ganong maintindihan ngunit sapat na para maintindihan ko ang ibang pinaguusapan nila.

Nang isinara ng kawal ang malaking pintuan ay lumingon ako sa paligid at hinanap sila adam. Ilang minuto pa ang nakalipas ay mabilis na lumapit sila sa dalawang nag babantay na kawal at mabilis na pinatumba ang mga ito. Lumabas naman na ako sa aking kinalalagyan at tumulong itago ang katawan ng dalawang kawal.

Nang masigurong walang taong nakakita sa'min ay pumasok na kami sa loob at naiwan ang dalawa para mag bantay kapalit ng kawal na nagbabantay kanina at nakasuot rin sila ng parehong armor na suot ng isang kawal nila dito.