ဘတ်စ်ကား စီးဖို့ ဂိတ်အထိ လျှောက်ရင် ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီဖြူဖြူလေး ညစ်ပတ်သွားမှာ စိုးလို့ ဆိုပြီး ဘတ်စ်ကားတောင် မစီးဘဲ တက္ကစီ ငှားလာခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ သင်္ခါရသဘောတရားတွေ ဘယ်လောက်များ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလိုက်သလဲ ဆိုရင်..တက္ကစီပေါ်က မွန်းချယ် ဆင်းဆင်းချင်း..တစ်ဖက်ကားကလည်း မိုးရည်အိုင်ပေါ် ဖြတ်မောင်းနေတဲ့အချိန်နဲ့ ကွက်တိ ဖြစ်သွားတာမို့..အဖြူရောင်ဘောင်းဘီရှည်ဟာ မျက်တောင်တစ်ဖျတ်ခတ်စာအတွင်း အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်အဖြစ် အသွင်ပြောင်းသွားတယ်။
ကားဘီးတွေနဲ့ အကြိတ်ခံလိုက်ရတာက မိုးရည်အိုင် မဟုတ်တော့ဘဲ မွန်းချယ်ကိုယ်တိုင် ဖြစ်သွားရတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးပေါ့။ သွေးတောင် အန်မိလုဆဲဆဲပါပဲ..။
"ငါ့ အကြိုက်ဆုံး ဘောင်းဘီလေးကို..! မိုးရွာမယ်လို့လည်း ကြေညာထားတာ သိရဲ့သားနဲ့..အစကတည်းက မဝတ်သွားလိုက်သင့်.."
ခေါင်းပေါ်က Cap ဦးထုပ်ကို ဆွဲချွတ်ရင်း ငြီးငြူနေတုန်း အိမ်အဝင်မှာ ချွတ်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးစီးဒေါက်မြင့်က မျက်လုံးထဲ ပြေးဝင်လာတာကြောင့် ထွက်လက်စ အသံတွေ ရပ်သွားတယ်။
ဟိုတစ်နေ့ကလည်း အိမ်ကို ရောက်လာလို့ တစ်ပွဲတစ်လမ်း နွဲပြီးပြီ။ အဲဒါကို အမှတ် မရှိ၊ အရှက် မရှိဘဲ ဒီမိန်းမက ဒီနေ့လည်း ထပ်ရောက်နေပြန်ပြီပေါ့။
လက်ကောက်ဝတ်အထိ ဖုံးနေတဲ့ Sweatshirt ရဲ့အဖျားစ နှစ်ခုလုံးကို အပေါ် တွန်းတင်၊ အနီရောင် အားကစားဖိနပ်လေးကိုလည်း ရောက်ချင်ရာရောက် ဆိုပြီး မွန်းချယ် ကန်ချွတ်လိုက်တယ်။ တွေ့ကြသေးတာပေါ့။ ဘောင်းဘီအဖြူလေးကို ဗွက် စင်လာလို့ ဒေါသထွက်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ။ အဲဒီလိုမှန်းသိရင် ပိုပြီး ပွဲကြမ်းလို့ ကောင်းအောင် အရက်ကို လေးပုလင်းလောက် သောက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။
"ဒီနေရာကို ဘယ်နေရာ ထင်လို့ ရောက်လာပြန်ရတာလဲ နင်က"
"အမယ်လေး အဘဘုရားသခင်"
မိုးအေးအေးလေးမှာ (တကယ့်)ခေါက်ဆွဲပြုတ် စားပြီး သာယာနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်သား..မွန်းချယ် အော်သံကြောင့်..စားလက်စခေါက်ဆွဲပါ ပါးစပ်ထဲက ပြုတ်ကျကုန်ကြတယ်။
YOU ARE READING
Smells Like Oxytocin (Completed)
Romanceမရှူရှိုက်ဘဲ နေလို့ မဖြစ်တဲ့ အသက်ဓာတ်တစ်ခုလိုမျိုး... အချစ်ဟာ လေထုထဲ သဘာဝကျကျ ပျံ့လွင့်လာခဲ့တယ် ...။
