"တီရာမီဆုကိတ်~ချိုမြိန်တဲ့~တီရာမီဆုကိတ်"
သီချင်းလေး တညည်းညည်း လုပ်ရင်း အကန့်တွေ ပါတဲ့ ပလတ်စတစ်အကြည်ပုံးထဲ တီရာမီဆုကိတ်တွေကို စီရီထည့်နေတဲ့ အီဆူးလ်။
မွန်းချယ်ကတော့ အီဆူးလ်ရဲ့ ယာယီ ဆိုင်ခန်းလေးထဲက ထိုင်ခုံတစ်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး အပြင်က ပွဲတော် အခြေအနေကို အကဲခတ်နေမိတယ်။
အနုပညာတက္ကသိုလ် ဖြစ်တဲ့အလျောက် ဒီလို ပွဲတော်တွေ လုပ်တိုင်း ဒီ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဆင်း အနုပညာရှင်တွေက နှစ်တိုင်း တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက် အလည်လာတတ်တာမို့ ဒီ ကျောင်းက လူတွေတင် မကဘဲ တခြားကျောင်းက လူတွေရော၊ အပြင်လူတွေပါ စုပြုံ ရောက်နေပြီး လူကတော့ တော်တော်လေး စည်လွန်းတယ်။ မွန်းချယ်ကလည်း အဲဒီလို လူတွေ များရင် အသက်ရှူက အလိုလို ကျပ်။ အဲဒါကြောင့်မို့ အီဆူးလ်ရဲ့ ဆိုင်ခန်းမှာပဲ ကုပ်ကုပ်ကလေး လာထိုင်နေမိတာလေ။
ပွဲတော်ထဲ ပါဝင်ကြတဲ့ ကျောင်းသား၊ ကျောင်းသူတွေကတော့ ခြောက်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းတောင် ကျော်လိမ့်မလားပဲ။ တစ်ချို့က သီချင်း ဆိုကြတယ်။ တစ်ချို့က အဖွဲ့လိုက် အက ကကြတယ်။ တစ်ချို့ကတော့ အီဆူးလ်လိုမျိုး ကိုယ်တိုင်လုပ်မုန့်တွေ ရောင်းရင်ရောင်း။ မဟုတ်ရင်လည်း Handmade ပစ္စည်းလေးတွေကို မျက်စိပသာဒ ဖြစ်အောင် ခင်းကျင်းပြထားပြီး မဝယ်ဝယ်ချင်အောင် မြှူဆွယ်တယ်။ တစ်ချို့ကလည်း ဂိမ်းတွေ ဆော့ပေါ့။ ဘာမှ မလုပ်ဘဲ ငြိမ်နေတဲ့ လူကတော့ မွန်းချယ်တစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိမလားတောင် မသိဘူး။ အစကလည်း မလာတော့ဖို့တောင် စဉ်းစားထားတာ မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ ရည်းစားလေးက သီချင်းဆိုမယ် ဆိုမှတော့ မလာလို့ ဖြစ်မလားလေ။ ရှေ့ဆုံးကနေ အားပေးရဦးမှာပေါ့။
"Unnie..ကိတ် စားလေ"
"အင်း..ခဏနေမှ"
"ကိုကိုက ရောက်တော့မယ်တဲ့"
သူ့ရည်းစားနဲ့ စောစောကတင် ဖုန်းပြောပြီးသွားတဲ့ အီဆူးလ်က မွန်းချယ်ဘေးမှာ လာထိုင်တယ်။ အီဆူးလ် လုပ်ထားတဲ့ တီရာမီဆုကိတ်တွေက စားတော့ စားချင်စရာလေးတွေ။ ကော်ဖီအရသာ တစ်ခုတည်း မဟုတ်ဘဲ စတော်ဘယ်ရီကိတ်နဲ့ လက်ဖက်စိမ်းကိတ်တွေလည်း ရှိသေးတယ်။ ဒီ ဆိုင်ကို အီဆူးလ် ခင်းကျင်းထားတာ တစ်နာရီတောင် မပြည့်သေးပေမဲ့ ကိတ်က 10 ခုကျော်တောင် ရောင်းပြီးနေပြီ။
YOU ARE READING
Smells Like Oxytocin (Completed)
Romanceမရှူရှိုက်ဘဲ နေလို့ မဖြစ်တဲ့ အသက်ဓာတ်တစ်ခုလိုမျိုး... အချစ်ဟာ လေထုထဲ သဘာဝကျကျ ပျံ့လွင့်လာခဲ့တယ် ...။
