"ကိုရင်ငြိမ်း..."
စိတ်လှုပ်ရှားအံသြမူ့ကြောင့် ဖိုးထူးရင်မှာတလှပ်လှပ်ခုန်နေသည်။
အိမ်မက်ပေလား၊ စိတ်ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ခြင်းလားဆိုပြီးမပီ
ပြင်ဝိုးတဝါး။ ဘုန်ကြီးအရှင်ကြွမြန်းလာသည်အလား၊ သဲ ကြိုး
နက်ထင်းခြေဖဝါးထက်ရွက်ကြွေတွေအပြေးအလွှားအခစားဝင်
ကုန်ကျသည်။
"ငြိမ်းရောက်လာလို့အရမ်းကို အံသြ သွားမှာပေါ့...ကိုဖိုးထူး"
"ဒါပေါ့ဗျာ၊ ဒီနေရာကို အလုပ်ရှိတဲ့လူတွေကလွဲဘယ်သူတွေ
အရေးတယူလုပ်ပြီးလာတာကျလို့။အဖတ်လုပ်စရာ..စိုက်ခင်းနဲ့ ကွင်းပြင်ပဲရှိတာ ပျင်းဖို့ကောင်းပါဘိသနှယ်။ဒါနဲ့ ကိုရင်ငြိမ်းကရောဒီနေရာကိုဘယ်လိုလုပ်သိတာလည်း။ ဘယ်သူလိုက်ပို့တာလဲ၊ဘာကိစ္စများရှိလို့လာတာတုန်း.."
မေးခွန်းတွေပဲမေးချသွားတဲ့ဖိုးထူးကြောင့်ရင်ငြိမ်းမှာရယ်ချင်သွား
ရသည်။ လက်နောက်ပစ်ကာဖွက်လာတဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီလေးပေး
ဖို့ရောက်လာတယ်ဆိုတာ ကိုဖိုးထူးသိရင်ဘယ်လိုများတုံ့ပြန်မှာ
ပါလိမ့်။ ပျော်ရွင်စွာလက်ခံလိမ့်မည်လား ဒါမှမဟုတ် ရပါတယ်
ဗျာ ဆိုပြီးယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးလေးငြင်းပယ်လိုက်လေမလား။
"မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ ဘယ်ကနေစဖြေရမှန်းတောင်
မသိတော့ဘူး။ ဒီနေရာကို ဘာလို့ရောက်လာလည်းဆိုတော့
ကိုဖိုးထူးကို တမင်သက်သက်တွေ့ချင်လို့လာတွေ့တာ၊ လိုက်ပို့တာကတော့..ဦးကြီးထွန်းလူကိုယ်တိုင်ပဲ.. ဒီလောက်ဆိုရပြီလား"
သူတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ဆို အမြင်မကြည်တဲ့ လူပျိုကြီးက
ရင်ငြိမ်းကိုဒီအထိလိုက်ပိုသည်တဲ့လား။ မဖြစ်နိုင်တာတွေ။ ပတ်ဝန်းကျင်ပတ်ချာလည်ကိုစောင်းငဲ့ပြီး အကဲခတ်မိတော့လည်း လူပျိုကြီးကိုမတွေ့။
"နို့.. ဒါနဲ့ဦးထွန်လူရောမမြင်မိပါလား"
"ဟိုဘက် ယာခင်းထဲက ကိုမျိုးဆိုတဲ့လူနဲ့စကားပြောပြီးကျန်ခဲ့တယ်။ကျွန်တော်ကသာ ကိုဖိုးထူးကို တွေ့ချင်လို့၊မနည်းဦးကြီးထွန်းလူကို လိုက်ပို့ခိုင်းထားရတာ။ ဒါနဲ့ အခုတလောပျောက်နေတယ်နော့်..."
YOU ARE READING
ရင်ငြိမ်းခက်ဝေ
Romanceရင်ထဲအသဲထဲထိ စွဲရစ်ငြိတွယ်စေသောငြိမ်း (ကိုဘီအေ ဖတ်ပြီးမှ ဒါလေးဆက်ဖတ်ကျပါနော်)
