Uyarı: Robot olmadığını doğrula (❌)
3. Dünya Savaşı her şeyi yıkıp geçirdi ve gözlerini açtığında; yanında bir robot seni izliyordu.
Artık numaran sadece 1 ve başka bir şey değilsin!!! Kaderini robotların elinden kurtarabilir misin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YAZI ATÖLYESİ, REN GEYİK
Yazıcılardan art arda dökülen kağıtlarda kara mürekkep lekeleri görünüyordu. Biri onları alıyor, sırayla öteki rafa koyuyor; uzattığı rafta oturan farklı bir robot onları hazneye iterek kenarlarının düzenli şekilde kesilmesini sağlıyordu. Basılan her bir kâğıt o beyaz görüntüsünü bir sonraki rafa geçtikçe kaybederek daha sarımtırak bir renge bürünüyordu.
Ekranların başında oturan robotlardan birkaçı ekranda bir şeyler işaret ediyordu. "Şu kelimenin düzeltilmesi gerekli, sevgi hissetti değil olumlu düşünce ve duygularla doldu." Robot klavyede kendisine söyleneni yaptı. "İşte düzelttim."
"Bir de ben bakayım, biraz çekilir misiniz?" Robot klavyeden çekilip ötekinin geçmesine izin verdi. Ekrana eğildi ve elini çenesine yerleştirdi. "Sanki şimdi de etkileyici olma özelliğini kaybetmiş göründü." Diğer robotlar kendi aralarında konuşmaya ve fikir belirtmeye başladılar.
"Sevgi kelimesinde dokunaklı bir ifade vardı." dedi bir robot. Ötekisi ona ithafen ilgiyle "Dokunaklı ne demek?" diye sordu. İlk görüş belirten robot bu sorunun yanıtını düşünürken, klavyenin başındaki robot arkaya dönerek kendi önerisini sildi. "Sevgi hissetti yerine ne kullanılabilir?" Çalışma ofisinin kapısı açılır açılmaz bir robot girdi ve bir adım öne gelerek konuştu. "Davet ettiğiniz birisi geldi, görüşmek istiyor efendim!"
Editör robot, başına bir eğri şapka geçirmişti; bu ona insani bir hava katıyordu. "Bir insan mıydı?" diye sordu işaret parmağını kaldırarak.
Kapıdaki robot başını sallayarak onayladı.
"Tamam, bir beyefendi olmalı; hatta buraya gelebilir. Belki..."
"Ama efendim, aslında onunla burada görüşmeniz gerektiği doğru olmak zorunda değil."
"Problem değil," dedi editör. Kapı daha fazla aralandı ve kapıdaki görevli robot çekildi; onun hemen arkasında sarıyla kahverengi arasındaki saçları üç numara tıraş edilmiş; kirli mavi gözleri göz altlarının ve belirsiz kirpiklerinin arasında yalındı. Sakalları tıraş edilmiş; siyah takım elbise giymiş ve kırmızı bir kravat takmıştı. Donuk bir yüz ifadesine sahipti.
Arkada çalışan robotlar yoğun işlerinin arasında yazdırılan sayfaları birleştirecek makineye yönlendirirken ona şöyle bir an bakmış ve bir hata yapmaktan kaçınarak işlerine dönmüşlerdi.
"Hoş geldiniz, ben sizi davet ettim. İsmim A," dedi editör elini uzatıp şapkasını diğer eline alarak. Takım elbiseli soğuk adam bir adım öne gelerek uzatılan metal eli sıktı. Sonra eli hâlâ bırakmamışken buz gibi sesi duyuldu. "Ben 1."
