Olmayacak Bir Hayal

26) OBH- Bak Postacı Geliyor!

Bölüm ithafı: GeceMavisi

Bölüm Şarkısı: Gece Yolcuları- Affedecek misin? (Dinlemelisiniz.)

Toprak Oytun'un Ağzından;

Sevdiğim kızı dinlemeyip önce ihanetle suçladım, sonra ise yapmadığım bir şeyi sırf ona inat olsun, benim hissettiğim acıyı o da hissetsin diye yaptım diyerek yaraladım. İzlettirdiği o vidyodan sonra kalbimde oluşan şeyin tarifi yoktu. O suçsuzluğunu bana kanıtlamaya çalışmak için günlerce beni arayıp, onu dinlemem için çırpınmıştı. Ben ise ona anlatması için bir şans bile vermemiştim. Süründürmüştüm. Suçsuzluğunu bilmiyordum belki ama onu dinleyebilirdim. Yaptığım belki merhametsizlikti ama gözlerime güvenmek istemiştim o an onu dinlemeyerek. O ise hiç bıkmadan aramış, anlatmaya çalışmış , yorulmuştu. Keşke bir şans verseydim diye yaşadığım pişmanlık hadsizce belki ama pişmanım.

Keşke onu dinleseydim. Onun bana ulaşmak için yaptığı şeylerin şimdi farkındaydım. Defalarca söyleyebilirim. Pişmanım. Neden mi? Çünkü şu an aynı durumda olan benim. Suçsuzum ama yalan söylediğim için suçluyum. Yapmadım bana inandı. Yapmadın dedi. Ben ne yaptım? Yaptım dedim yalanlarla dolu bakarak ona. Yapmadın dedi ben yine yaptım dedim. O bana güvendi, güvenmek istedi. Benim yapmadığım merhametliliği o bana yaptı. Ben yaptım dedim o beni yine yalanladı. Ama o kadar yaptım dedikten sonra kabullenmek zorunda kaldı. Çünkü gerçekten acımasız davrandım. Ben onun bana ihanet ettiğini düşünürken ne kadar acı çektiysem onunda aynısını çekmesini istedim. Bana izlettiği o vidyodan sonra başlamıştı pişmanlığım. Söylediğim yalanı şimdi düzeltmeye, onu aldatmadığıma inandırmak istiyordum. Ben prensesime kavuşmak istiyordum. Ama dinlememe sırası ondaydı. Benim onu o kadar süründürmeme rağmen o bana bir şans vermişti. Eğer o zaman onu aldattığıma dair yalan söylemeseydim şimdi suçsuzluğumu ispatlamak için kendimi yiyor olmazdım. Sürünüyordum. Hayal ile rol değişimi yapmıştık. Sürünen konumunda bendim şu an. Beni bir dakikalığına dinlemesi için.

Eğer bana kendimi o söylediğim yalanı yalanlamak için bir dakikalık şans verse her şey açığa çıkacaktı ama bana izin vermiyordu. Dinlemiyor, dinlemek istemiyordu. Aslında haklıydı. O benim ona yapmadığım merhametliliği yapıştı . Benim ondan beni dinlemesi için zaman istemem adilik olurdu bir nevi. Merak ediyorum. Şu an benim yaptığım aptallık yüzünden çok acı çekiyor mu? Canı yanıyor muydu? Onu o halde hayal etmesi bile kötü ama o ağlıyor muydu? Ben biliyorum prensesimi. Şu an gelip bana saydırmak, yumruk atmak, içini dökmek istiyordur o . Ama bir taraftan da değil yüzümü görmek adımı bile duymak istemiyordur.

Ondan haber alamamak beni deli ediyordu. Simay ve Büşra anlaşmış gibi bana hiçbir halt söylemiyorlardı. Anıl ve Kağan ise üzgün olduğunu söylüyorlardı sadece. Ulan onu bende biliyorum. Zil takıp oynayacak hali yok herhalde. Ben benim hakkında ne düşündüğünü, ne yaptığını, şu an nerede olduğunu bilmek istiyordum. Bu yüzden tek alternatifim Rüzgar'ı oraya yollayarak ondan haber almaktı. Şaşırtıcıydı. Rüzgar'la araları o kadar sıcak olmamasına rağmen onunla konuşuyordu. Hem de benim tahminimden daha fazla.

Düşüncelerimle imtihanımı kapının çalması bozmuştu. Ağır adımlarla kapıya gittim ve açtım. Elini cebine koymuş , umursamaz bir şekilde içeri giren benzemediğimiz ikizim merdivenlere doğru yöneldi.

"Hey!" diye arkasından seslendim.

Kafasını geriye doğru yaslayıp dışarıya doğru of çektikten sonra merdivende arkasını dönerek bana baktı. Tek kaşını kaldırıp kafasını ne dercesine salladığında çatılmış kaşlarımla "Neler oldu?" diye sordum.