ZAAF

Bölüm 10 ; Kıskançlığın Alevi

Beğeniler parali mi aq

Karmen, üniversite hayatının ilk haftalarını yeni arkadaşlar edinerek geçiriyordu. Her gün dersler, etkinlikler ve sosyal toplantılarla doluydu. Karmen’in en yakın arkadaşlarından biri, Kamran adında biriydi. Onunla hızlı bir bağ kurmuştu; Kamran, Karmen’in hayatına eğlence ve neşe katıyordu. Fakat bu durum, Alparslan’ın gözünden kaçmamıştı.

Bir akşam, Karmen evde dinlenirken Kamran’ın Instagram’da yeni bir hesap açtığını öğrendi. Hesap, genç ve enerjik fotoğraflarla doluydu; Karmen’in de yer aldığı birkaç fotoğraf paylaşıyordu. Karmen, bir an için gülümseyip arkadaşının bu adımını takdir etti. Ama bu durumun Alparslan üzerindeki etkisini hiç düşünmemişti.

Alparslan, o gün işten dönerken Karmen’in telefonunun ekranında Kamran’ın hesabını gördü. Karmen’in gülümseyerek kaydırdığı fotoğraflar, Alparslan’ın içinde kıskançlık ateşini harladı. Özellikle Karmen’in Kamran ile birlikte çekilmiş fotoğrafları, onun içinde huzursuz bir kıpırtı yarattı. Kamran, Alparslan’ın bilmediği bir kişiydi ve bu belirsizlik onu tedirgin ediyordu.

---

Eve vardığında, Alparslan sessizdi. Karmen, onun yanına oturup bir şeyler anlatmaya çalıştı ama Alparslan’ın dikkatini dağıtan şey başka bir şeydi. "Karmen," dedi, sesinde bir sertlik vardı. "O Kamran kim? Bu kadar çok fotoğraf paylaşması normal mi?"

Karmen, Alparslan’ın kıskançlık nöbetini hissetmişti. "Sadece bir arkadaşım, Alparslan. Okuldan tanıyorum. Hemen hemen herkesin Instagram’da paylaştığı gibi paylaşıyor," dedi, rahatlatmaya çalışarak. "Onunla sadece derslerde ve okul etkinliklerinde birlikteyiz."

Alparslan, bu sözlerin arkasında yatan anlamı hissetti. "Ama neden bu kadar çok fotoğraf paylaşıyor? Seninle olan arkadaşlığı neden bu kadar abartıyor?"

Karmen, Alparslan’ın kıskançlığını anlayabiliyor ama aynı zamanda bu duruma karşı çıkmak istiyordu. "Bunu düşünme, Alparslan. Onunla eğleniyorum ve sosyal medya bunun için var. Ayrıca, herkes arkadaşlarıyla paylaşımlar yapıyor."

Alparslan, bu açıklamaları duyduğunda sinirleri daha da geriliyordu. "Biliyorum ama ben o adamı tanımıyorum, Karmen. Onun sana olan bakışlarını, arkadaşlığının samimiyetini bilmiyorum. Seni böyle birinin etrafında görmek istemiyorum."

Karmen, bu durumu daha fazla büyütmek istemedi. "Alparslan, sadece bir arkadaş. Seninle olan ilişkimin yanında bu çok önemsiz. Ama sen bu kadar kıskanarak beni daha fazla itiyorsun," dedi, daha sert bir tonda.

Alparslan, Karmen’in bu sözlerine karşı kendini savunma ihtiyacı hissetti. "Hayır, kıskanmak değil, seni korumak. Kıskançlık bir duygu değil, bir gerçeklik. Beni anla. Senin güvenliğin her şeyden önemli."

Karmen, Alparslan’ın tutumunu anlıyordu ama bu durumdan dolayı kendisini kötü hissediyordu. "Beni bu kadar korumaya çalışarak beni kaybetmekten korkuyorsun," dedi. "Ama bu şekilde bana zarar veriyorsun."

---

O akşam, Alparslan’ın içindeki kıskançlık alevleri giderek büyüyordu. Karmen’in Kamran ile olan arkadaşlığı, onun içinde bir rahatsızlık yaratmaya devam ediyordu. Gece boyunca düşünceleri Karmen’in sosyal medya paylaşımları üzerine yoğunlaşmıştı. Kamran’ın onu etkileme ihtimali, Alparslan’ı tedirgin ediyordu.

Ertesi gün, Karmen üniversiteye giderken Alparslan’ın içindeki öfkeyi kontrol etmeye çalıştı. Onu bırakmak için kapının önünde durdu. Karmen, Alparslan’ın yüzündeki sert ifadeyi fark etti. "Bugün okulda ne yapacaksın?" diye sordu Karmen, bir şeyler atlatmaya çalışarak.

"Kamran ile ilgili bir şey duymak istemiyorum," dedi Alparslan, gözlerini Karmen’in gözlerinden ayırmadan. "Eğer onunla daha fazla vakit geçirirsen, benimle olan ilişkin biter."

Karmen, Alparslan’ın bu tehdidini duyduğunda gözleri büyüyerek ona bakmaya başladı. "Ne demek istiyorsun? Bu kadar radikal olma. Bizim aramızdaki ilişki, başka biriyle olan arkadaşlıkla değil, güvenle ilgili."

Alparslan, içindeki öfkeyi bastırmaya çalışarak "Sadece seni korumak istiyorum. Ama eğer Kamran ile birlikte daha fazla vakit geçirirsen, buna tahammül edemem. Seni kaybetmekten korkuyorum."

Karmen, bu sözleri duyduğunda ne yapacağını bilemedi. "Beni kaybetmekten korkuyorsan, beni böyle itme. Beni bu kadar sahiplenerek kaybedeceksin."

---

Karmen, üniversitede Kamran ile daha fazla zaman geçirmeye karar verdi. Kamran, enerjik ve neşeli tavırlarıyla Karmen’in hayatına renk katıyordu. Ancak Alparslan’ın endişeleri ve kıskançlıkları, Karmen’in her zaman aklının bir köşesinde vardı.

Kamran ile birlikte ders çalışırken, onun enerjisi Karmen’i etkiliyordu. İkisi de gülüyor, şakalaşıyor ve eğleniyorlardı. Karmen, Alparslan’ı düşünmeden anın tadını çıkarıyordu. Ancak Alparslan’ın bunu nasıl karşılayacağını bildiği için içinde bir suçluluk hissi de vardı.

Akşam olduğunda Karmen, Alparslan ile bir tartışma yaşamaktan çekindiği için hemen eve dönmeye karar verdi. Kapıyı açtığında Alparslan’ı yine sinirli bir halde buldu.

"Karmen, seni bekliyordum," dedi Alparslan, sesi sertti. "Neden bu kadar geç kaldın? Kamran ile bir şeyler mi yapıyordunuz?"

Karmen, Alparslan’ın sinirli olduğunu görünce kendini kötü hissetti. "Sadece ders çalışıyorduk, Alparslan. Neden bu kadar büyütüyorsun?"

"Benim için önemli değil mi? Senin arkadaşlıkların, benimle olan ilişkimizi etkiliyor. Bu kadar büyük bir boşluk yaratmaya gerek yok."

Karmen, Alparslan’ın bu tutumunun ilişkilerini nasıl etkilediğini hissediyordu. "Alparslan, ben sadece arkadaş edinmek istiyorum. Bunu anlayamıyorsan, seninle olan ilişkimizi sorgulamam gerekecek."

Bu sözler, Alparslan’ın içindeki kıskançlığı daha da körükledi. Karmen’in gözlerinde beliren kararlılığı gördüğünde, bir an için ne yapacağını bilemedi. Kızgınlığını kontrol altına almaya çalıştı, ama her şey onu daha fazla içine çekiyordu.

---

O gece, Karmen ve Alparslan arasındaki gerginlik daha da arttı. Karmen, Alparslan’ın kıskançlığıyla başa çıkmaya çalışırken, Alparslan ise bu duyguları bastırmak için çabalıyordu. İçlerindeki çekişme, onları daha da uzaklaştırıyordu.

Karmen’in üniversitedeki arkadaşlığı, Alparslan’ın koruma içgüdüsünü zorlarken, aralarındaki bağın nasıl etkileneceği büyük bir belirsizlikle doluydu. Alparslan, Karmen’i kaybetmekten korkarken, Karmen ise kendi kimliğini bulmaya çalışıyordu. İkisi de ilişkilerinde derin bir çatışma yaşıyorlardı ve bu çatışma, onları nereye götürecekti?