රුද්‍රාශ්‍යප 🦚

32. 🦚

රුද්‍ර..... එයා ඇවිත් ... හිතුමනාපෙට මාව දාලා යන  රහසින්ම ඇවිත් මං ගාවින් මට නොපෙනෙන්න ඉන්න... කනට කරලා ආදර වදන් මුමුණන...මගේ ආදරණීයතම යක්ෂ පරානය වෙච්ච රුද්‍රන් මහේෂ්වර ආයෙමත් එයාගෙ නයි පැටියා හොයන් ඇවිත් .....

මං එයාව දැක්කා....කාල වර්ණ වෙච්ච ඒ ගැඹුරු ඇස් දැන් ලාදළු කොළ පාටට හැරිලා.... හැබැයි අද සැබෑ වෙනසක් සිද්ද වෙලා..... මගෙ රුද්‍රගෙ එක කම්මුලක් පිරෙන්න මෙන්න වල ගැහිලා....ඒ කියන්නෙ.....

මගෙ රුද්‍ර හිනා වෙනවා නේද..............

" රුද්‍ර.....ම්...මට සමා වෙන්න ....අනේ මාව දාලා යන්න එපා ඔහොම...."

දන්හිල් දුම් සැර කපාන නාහෙට පිරෙන පිච්ච මල් සුවද එක්ක කවදාවත් නොදැකපු රුද්‍රගෙ ඒ සුන්දරම හිනාව මට තව දුරටත් ඒ උණුහුමෙන් දුරස් වෙලා ඉන්න බැරි කරනකොට සිගරට් කොටේ විසි කරපු මං ගිහින් ඒ පපු කදට මහ ලෝභකමෙන් තුරුල් උනා........

" උඹ වරදක් කරේ නෑ මගේ හසරැල් ....වරද මගෙයි.... උඹට කරන ආදරේ තරමට මට උඹ ගැනම දැනෙන ඊරිසියාවෙයි වරද ........"

"  රුද්‍ර..... ජීවිතේට ඕනෙ තරම් මිනිස්සුන්ට එන්න යන්න පුලුවන් .... අපිට කවදාවත් ඒ එන යන මිනිස්සුන්ට තහංචි පනවන්න බෑ .... හැබැයි රුද්‍ර... ඒ එන යන හැම මනුස්සයෙකුටම අපේ සංසාරෙන් ඉඩක් වෙන් උනා කියල හදවතෙන් ඉඩක් වෙන් වෙන්නෙ නෑ ......සදහටම නොමැකෙන තරම් දරුණු හිඩැස් ඇති වෙන්නෙ මුළු සංසාරෙටම එකපාරයි.... මගේ ජීවිතේට .....ඒ හිස්තැන ඉතුරු වෙන්නෙ සදාකාලිකවම උඹ වෙනුවෙන් විතරයි මගේ පුරහද.......

අහසට පායන පසලොස්වක හද මොන තරම් සරුසාර උනත් මගේ හදවතේ පායන එකම හද උඹ විතරයි රුද්‍රන්..... මේ ආත්මෙ උඹ මං මොන විදිහට එක් උනත්.... මොන විදිහට වෙන් උනත්... මේ සංසාර කන්නෙ දවසක් ඒවි උඹට මට අපේ හදවත් වල ශේෂ වුණ ඒ හිඩැසට මොන විදිහකින්වත් පුරවගන්න බැරි වෙන...... අන්න එදාට උඹට මට දැනේවි...අපි අපිට දුන්න ආදරේ තරම........