Bonds

Flashbacks

-"Neden?! Neden?! Neden?! Neden beni hala Konoha'ya geri döndürmeye çalışıyorsun?! Neden bir türlü peşimi bırakmıyorsun?!!" Sasuke sinirle yumruğunu duvara vururken bir yandan da Naruto'ya bağırıyordu.

-" Çünkü sen benim arkadaşımsın."

Arkadaş... köy... aşk...dostluk...

Neydi tüm bunlar?

Uzun süren bir dövüş, bitmek bilmeyen bağırışlar, kopan kolları ve sonunda onları yine bir araya getiren Sakura.

Evet, Naruto onun arkadaşı ve kardeşi olarak gördüğü kişiydi. İtachiden sonra onun güvenini kazanan, kalbinde her zaman yeri olan kişiydi.

Sakura onları iyileştirmeye geldiğinde artık nereye ait olduğunu biliyordu Sasuke. Ne kadar kaçmak istese de Konoha onun eviydi. Kendi benliği onu nereye giderse gitsin takip edecekti. Peşini asla bırakmayacak, her zaman kendisini hatırlatacaktı.

Ama bir farkla...

Sasuke artık kendi isteği ile burada kalacaktı. Yani ait olduğu yerde.

-"Sakura, her şey için çok üzgünüm..."

--------------

Sasuke hastanenin penceresinden dışarı bakıyordu. Savaş biteli henüz bir kaç gün olmuştu. Geri kalan herkesle birlikte Konoha'ya geri döndüklerinde, yaraları ile ilgilenilmesi için hastaneye gönderilmişti. Uzun süren savaşta ölen herkes için yas tutulmuş, cesetleri kaldırılmıştı. Dördüncü büyük Ninja savaşı belki barışı getirmişti, ancak pek çok şeyi de alıp götürmüştü. Bu yaraların sarılması çok daha uzun sürecekti.

İçeriye Sakura girdiğinde Sasuke hareket etmedi. Ayak seslerinden onu tanıyordu.

Yoksa ona bakmaya utanıyor muydu? Ona yaptığı bunca şeyden ve çektirdiği ıstıraplardan sonra, artık Sakura'ya eski takım arkadaşı gibi bakmak kolay değil miydi?

-"Sasuke-kun. Bugün kendini nasıl hissediyorsun?"

Güneş batmak üzereydi. Hava bulutluydu ancak, güneşin batışı ve etrafa saçtığı altın-kırmızı renkler nostaljik bir atmosfer yaratıyordu.

-"Hm, daha iyiyim."

Sakura bir şey söylemeden, Sasuke'nin alması gereken ilaçlarını yeniledi. Kimse konuşmuyordu. Havada asılı kalan sessiz çığlıktan başka bir şey duyulmuyordu.

Sasuke pencereye yansıyan Sakura'nın görüntüsüne baktı. Üzerine geçirdiği, beyaz önlüğü ve sıkıca bağladığı saçları ile gerçek bir doktor gibi görünüyordu. Eskiden korunmaya ihtiyacı olan o kız gitmiş, yerine başarılı bir doktor gelmişti. Sakura yatağın yanındaki komodinin üstüne ilaçları bırakıyordu. İkisi de hiç konuşmadılar.

Sasuke en son hastanede olduğu zaman Sakura'ya çok kötü davranmış, sonradan da Naruto'yu düelloya davet etmişti. O günden sonra bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmamıştı.

-"İlaçlarını buraya bıraktım."

-"Hm."

Az sonra kapı hafifçe kapandığında Sasuke, Sakura'nın odadan çıktığını biliyordu. Savaş biteli bir kaç gün olmasına rağmen, konuştukları tek şey bir kaç kelimeden ibaretti.

Rutin kelimeler, zorlama bir gülümseme. Ufak ziyaretler...

Sasuke kalkıp yatağa doğru ilerledi. Sakura'nın bıraktığı ilaçlara tepkisizce baktı. Bütün bu olanlar, onu yormuş ve hislerini uysallaştırmıştı. Hayatı boyunca abisinden intikam almak için yaşamıştı ve onu öldürmek istemişti. Kendisini geliştirmek için karanlığa karışmış, yol nereyi gösterdiyse orayı takip etmişti. Sonunda abisine karşı savaşmış, ama tatmin olamamıştı. Abisi hakkında gerçekleri öğrendikten sonra Edo Tensei sayesinde tekrar onunla karşılaşarak asıl amacını öğrenmişti.