Orijinal Ailem

17.Bôlüm

Genç adam, annesinin söylediklerine şaşırıp kalmıştı. Böyle bir tepki almayı beklemiyordu.
İlk başta ne demesi gerektiğini bilemedi ve sadece ikisinin arasında büyük bir sessizlik hakim oldu.

" Anne sen ne saçmaladığının farkında mısın? Elfidanın sadece yardıma ihtiyacı vardı ve ben de bir el uzattım. Daha fazlası bizim aramızda olamaz."

Ayla Hanım, oğlunun bakışlarından kızına yanık olduğunu gôrebiliyordu. Manevi oğlunun, kızını iki günde tanımasına rağmen bu kadar çabuk bağlanmasına oldukça tuhaf karşılamıştı.

Genç adam, kadından hoşlandığını kendine yediremiyor ve kabullenemiyordu. Yanlış bir his beslemekten korkuyordu. Geçmişle başı beladaydı ve ilk önce ondan kurtulmalıydı.

Ayla Hanım, şu anda vereceği tepkilerin oğluyla arasını bozacağını bildiği için susmayı tercih etti. Kızının yanında duracak ve koruyacak bir kişiye ihtiyacı vardı.

Sadece karşısındaki oğluna emanet edebilirdi. Biraz fazla dengesiz ve ani ruh değişimlerine sahipti fakat emanete sahip çıkardı.

Ayla Hanım, konuşmak için dudaklarını araladı.

"Sevmek zorunda değilsin kimseyi. Sadece gözlerinden okuduğumu söylüyorum. Yanlış anlamış da olabilirim. Sadece kızımdan nefret etsen bile abilerinden bir süre daha uzak tut. Bir tek sana emanet edebilirim. Gözümü arkada bırakmazsın dimi?"

Genç adam, kadına bir süre daha tahammül edebileceğini düşündü ve başını salladı. Sadece biraz sinirlenmişti ve çabuk parlayan biriydi. Bu huyundan oldum olası nefret etmişti.

Genç kadını da korkuttuğunun son derece farkındaydı ve kendini affettirmek istiyordu. İçeri girdiğinde sinirlerine hakim olmak zorundaydı ama yine de genç kadına karşı bir öfke nöbeti geçirip kalbini kıracağını biliyordu.

Ayla Hanımı dinledi ve doğru söylediğini düşündü. Bir insanı bu kadar kısa sürede sevebilmek asla mümkün değildi.

Yine de ileride ne olacağını bilemezdi ve kendisi de kestiremiyordu. Sonuçta hayatın ne getireceği meçhuldü ve belli değildi.

Genç adam odanın kapısına doğru yöneldi ve içeri girmek için adım attı. Ayla Hanım, oğlunu uyarma gereği hissetti.

" İçeri girdiğinde kızımı sakın üzme. Sana ihtiyacı var."

Genç adam başını salladı ve içeri girdi.

Odanın kapısını tıklatma ihtiyacı duymamıştı. Kolay bir şekilde odaya dan diye dalabileceğini düşünüyor olmalıydı.

Odanın içerisine girdiğinde kulağına bir ağlama  sesi geldi. Genç kadının kendisi yüzünden ağlıyor olabileceğini düşündü ve içi cız etti.

Genç kadına doğru yaklaştı ve uyuyup uyumadığına baktı.

Kendisine doğru adım seslerinin yaklaştığını duyan genç kadın, kafasını yataktan kaldırdı ve buğulu gözlerle adama baktı.

İçindeki derin yaralar kabuk bağlamıştı, sadece anlaşılmaya ihtiyacı vardı. Karşısındaki adam az önce ona bağırmıştı ve ağrına gitmişti.

" Elfida az önce sergilediğin tavır da neyin nesiydi? Hani böyle davranmayacaktın."

"İçimdeki kini ve öfkeyi kusup rahatlamam gerekiyordu. Öylece hiçbir şeyi kabullenemezdim, kusura bakma."

Bir yandan gözyaşlarını silmeye çalışıyor, bir yandan da karşısındaki adama laf yetiştirmeye çalışıyordu.

Kendisini kendisinden başka savunacak başka birisi yoktu. Zamanında kendisini savunmayı öğrenmişti ve karşısındaki kişi kim olursa olsun hemen gardını almayı biliyordu.