Het verhaal Van een gewoon meisje.

De vakantie.

We zijn met de ouders van ons en die van Andrea en Robin op vakantie. We zijn naar Litouwen gegaan. Daar woont nonkel Lit. We noemen hem zo omdat hij in Litouwen woont. Ik ben blij want toevallig woont daar ook een echt super goede vriendin van vroeger daar. Maar ze is boos op me. Ze is de nicht van je raad het al wel van Vince en Amelie. En nog toevalliger zijn Vince en Amelie daar ook op vakantie.
Ik probeer al een hele vakantie Amelie en Vince te negeren maar dat heel moeilijk. We logeren in een hotel. We hebben samen in totaal 2 supergrote kamers. 1 voor de kinderen en 1 voor de volwassenen. Maar we slapen op 2 verschillende verdiepen. Je hebt een verdiep voor de volwassenen en 1 voor de kinderen. Aan de overkant van ons verdiep logeren Amelie en Vince. En dat is een heel klein beetje irritant.
We hebben maar een heel klein probleem. We moeten op dezelfde tijd met de kinderen in dezelfde eetzaal. Tijdens het eten praten we niet zoveel niemand kent elkaar bijna daar. Tot ineens een van de begeleiders kwam (de kinderen deden veel activiteiten met de begeleiders dat de ouders ook van hun vakantie konden genieten) en stelden voor of we een leer elkaar spel gingen spelen. Iedereen vond dat goed buiten Amelie en Vince natuurlijk. Zij vonden het spel kinderachtig en vroegen of ze niet naar hun ouders mochten ze waren hier tenslotte voor een gezinsvakantie. Toen zeiden de Begeleiders dat, dat niet mocht omdat speciaal hun ouders hadden gevraagd. Of hun kinderen even weg mochten zijn van hen. Ze hadden even genoeg van hen.
Toen de begeleiders dat zeiden werden Amelie en Vince zo boos dat ze gewoon wegrenden. De begeleiders rende toen zo hard achter hen aan. Toen ze wegwaren moest iedereen zo hard lachen. Tot dat de ouders allemaal kwamen en vroegen wat er aan de hand was. Toen nam ik het woord en zei wat er gebeurd was. Toen zijn de ouders van Vince en Amelie achter hun proberen te lopen maar ze waren elkaar kwijt.