Het verhaal Van een gewoon meisje.

"Mag ik echt niet naar huis?"

Toen we alleen waren. Vroeg ik of ik een knuffel mag. Hij zei direct ja en hij gaf me 1 van de langste en stevigste knuffels die ik ooit had gehad. Het eerste wat hij vroeg toen hij me losliet was aan zijn ouders. “Mag ik echt niet naar huis?”.
Zijn ouders zeiden dat het niet mocht van de school. Dus dat zei er niets meer iets over konden zeggen. Maar we zijn een oplossing aan het bedenken zeiden ze erna. Maar ja zei Robin dat gaat toch niet lukken.
Ze hebben zelf me op extra lessen gezet. Dat ik zeker niet naar huis kan gaan. Ze hebben me op pianoles en paardrijden gezet. Maar ook al kan ik dat al, hebben ze me daar op gezet.
Ze denken dat ik nog niet klaar genoeg ben. Maar ik wil zo graag naar huis. Ik mag zelf niet buiten spelen. Al mijn vrije tijd momenten moet ik studeren. Want als ik gezakt ben zetten ze me nog meer op vakken en moet ik bijles nemen.
Met andere worden Robin vindt het daar echt niet leuk. We moesten terug naar huis want het bezoekuur was uit. En Robin moest naar Frans. Dus wij terug naar huis toe ik thuis was ging ik direct naar mama en gaf de hardste knuffel ooit. Ik was zo teleurgesteld dat ik Robin niet mee naar huis heb gekregen. Maar ik moet en zal een plan bedenken dat ik naar huis kan halen.