It's our love story?

Rozdział 20

Adelaide

Od razu po zakończonym meczu, poszłyśmy do mnie, a chłopaki zostali w salonie. Widziałam, jak dziewczyna cały czas spoglądała na mnie i Asha, jakby się czegoś domyślała. A tego się strasznie bałam, bo tak szczerze nie chciałabym, by to był już koniec. Plus boję się reakcji wszystkich, a tym bardziej Flynna. 

Niedługo po wejściu i wygodnym umiejscowieniu się na łóżku, usłyszałyśmy pukanie do drzwi, a następnie wszedł do środka i rozejrzał się szybko. 

- Wiesz, jak otworzyć balkon? - zapytał mnie.

- No naciskasz klamkę i wychodzisz? - bardziej spytałam niż stwierdziłam.

Chłopak skierował się prosto do okna balkonowego, a następnie dzięki mojej instrukcji otworzył drzwi, a potem wyszedł. Szybko zeskoczyłam z łóżka, by zamknąć drzwi, ponieważ przez początek grudnia było już całkiem zimno.

Miałam już zamknąć drzwi, gdy głos bruneta ponownie wybrzmiał. Złapałam pierwszą lepszą bluzę z garderoby i zauważyłam, jak oczy rudowłosej zabłysnęły.

- Adele... - zaczęła, ale ja jej przerwałam, wiedząc co chce powiedzieć.

- Możesz. - spojrzałam na uśmiechniętą dziewczynę, zbliżającą się do garderoby. - Zaraz wracam.

Kylie nie zwróciła na mnie uwagę, tylko zafascynowana przeglądała ubrania w mojej garderobie. Ja wyszłam na balkon, poprawiając włosy, które zawinęły mi się pod bluzę o delikatnie przymknęłam drzwi, aby nie było potem w moim pokoju zbyt zimno.

Asher stał, oparty o barierkę i uważnie zaczął mi się przyglądać, gdy tylko wyszłam z pokoju. Założyłam dłonie na piersi, mierząc go niezbyt przyjaznym spojrzeniem.

- Czego chciałeś? - zapytałam powoli.

- Powiedziałaś, że aby otworzyć drzwi balkonowe muszę nacisnąć klamkę i je otworzyć, tak? - pokiwałam głową zgadzając się. - Ale nie ma tu klamki.

Powiedział z wyrzutek wskazując na drzwi do Flynna. Miałam ochotę go walnąć z całej siły w ten cały łeb, by miał nauczkę, zamiast tego on westchnął i kontynuował.

- Założyłem się z chłopakami, że przyniosę coś z łazienki Wilsona, ale nie wiedziałem, że zamierzał zamknąć drzwi, kurwa, na klucz.

Pokręciłam powoli głowę i odwróciłam się do drzwi. Musiałam mu pomóc, bo... po prostu musiałam. Zaczęłam szukać czegoś, by można było wejść. Wtedy zauważyłam, że drzwi balkonowe są niedomknięte i się uśmiechnęłam.

- Nie domknął drzwi. - powiedziałam brunetowi. - Musisz jakoś je przesunąć w bok, choć to nie będzie proste. Nie ma po tej stronie klamki.

- Jezu, Adele. Koch... znaczy uwielbiam cię. - wyznał, a następnie się we mnie wtulił. - Pięć tysięcy to nie taka mała kwota.

Odepchnęłam go gwałtownie i spojrzałam na niego ze zdziwieniem.

Założył się o pięć tysięcy.

- O pięć tysięcy!? - powtórzyłam głośno.

Crawford podrapał się po karku i podszedł do drzwi,

- Tak jakoś wyszło, ale pretensje miej do brata. - przewróciłam oczyma.

Oglądałam, jak brunet zaczął się siłować z drzwiami, aż w końcu delikatnie się poruszyły. Ze śmiechem pokręciłam głową. Do śmiechu długo mi nie było, bo gdy tylko zawiało, poczułam, że wcale nie jest tak ciepło jak jeszcze miesiąc temu.