2.Bölüm

683 31 0
                                    

🪐İyi okumalar.🪐

🪐🪐🪐

Her şey gerçekti. Beni içeriye götürmüşler ve en büyük çadırın önünde bekletmeye başlamışlardı. Herkes bana bakıyor, beni süzüp dehşetle fısıldaşıyorlardı. Ne vardı sanki de öyle tuhaf tuhaf bakıyorlardı?

İçeriden iri bir adam çıkmıştı. Yanında da birkaç adam daha vardı. Başlarıydı sanırım, beni dikkatlice ve çatık kaşlarla inceledikten sonra yanıma yaklaşmıştı.

"Sen kimsin hatun?" Dediğinde hatun demesini garipsesem de yutkundum ve cevap vermeye çalıştım. Gerçekten kendimi izlediğim o tarihi filmlerde gibi hissediyordum.

"B-ben Laçin. Şey ben lise öğrencisiyim ve İstanbul'da yaşıyordum. Yani buraya nasıl geldiğimi falan inanın hiç bilmiyorum." Dediğimde adam hiçbir şey anlamışa benzemiyordu.

"Lise öğrencisi de ne demek? İstanbul neresi? Başka bir dilde konuşursun sen hatun!" Diye sert bir tepki verince irkildim. Doğru ya, geçmişteysem ve bir obadaysam daha İstanbul bizim olmamıştır.

Düşün, tarih dersini ve eski tabirleri düşün... Benim tarih dersim her zaman iyi olmuştu, ama şu an beynim her işlemi durdurmuş gibi hissediyordum. Çok tarih dizileri izledim, yapabilirim.

"Yani talebeyim, ne denir bilmiyorum ama 17 yaşındayım işte. Ve İstanbul'da şey, bu zamandaki Konstantiniyye." Dediğim an arkamda kılıç çıkarma sesleri duymuştum.

"Alplar! Pusatlar kınına!" Demişti iri adam. Herkes kılıçlarını yerine koymuştu, Ne olmuştu ki şimdi?

"Beyim casustur bu hatun, Bizans'ın aramıza yolladığı casuslardandır elbet." Demişti arkamdan bir ses. Hemen arkama döndüm ve onu diyen adama yaklaştım.

"Ben casus falan değilim! Duydun mu, sadece bana araba çarpmıştı, okula y-yani," diyerek duraksamış, sonra anlasınlar diye daha düzgün konuşarak kaldığım yerden devam etmiştim.

"Yani mektebe gitmek istememiştim bugün ve acıktığım için karşıya geçerken araba çarptı. Sonra da biraz ileride yerde uyandım." Beyim dediği kişi bacaklarıma bakıp hemen başını yüzüme kaldırmıştı. Bir şeyler söylenmişti kendi kendine, ayıplar gibi.

"Bu kılık da neyin nesi, sen mektebe ne diye gitmedin? Hem bu anlattığın şeyler seni gönderenlerin saçmalıkları mı?" Dediğinde gözlerim tekrar dolmuştu. Annemle olan şeyi de anlattım. Beni öldürmemeleri için istedikleri her şeyi anlatabilirdim. Telefonumu çıkarıp gösterdim. Tarihi gösterip yılın 2021 olduğunu kanıtlamaya çalıştım.

"Bu oku- mektebin kıyafeti. Ve şey, annemle kavga ettik..." Diyerek olanları özetle anlattığımda bakışları yumuşamıştı. Omuzlarındaki garip tüylü şeyi -sanırım kürk falandı- düzeltti ve yanındaki adamlarından birine döndü.

"Bu hatuna bir çadır hazırlasınlar, hatunlar da doğru düzgün şeyler versin de giysin. Anlayacağız kim olduğunu."

"Gel hele hatun." O alp beni beklemeden önden yürümeye başladığında peşinden koşar adımlarla gittimde sonunda yetişsem de çok hızlı gidiyordu ve yetişmem imkansızdı.

En sonunda yorulup durdum. Zaten her yerim ağrıyordu, bir de şu manyağı takip etmekle uğraşıyordum! Biraz sonra gözden kaybolmuş ve bir süre sonra tekrar görünmüştü. Bacaklarım çok ağrıyordu.

Öfkeli bir şekilde yanıma gelen adamla korkup yerden kalktım. Dibimde durup çatık kaşlarla bana baktı.

"Neden yürümezsin?!" Dediğinde bacaklarıma tutundum ve biraz eğildim. "Kaza yaptığımı söyledim sağır mısın?! Ölmem gereken derecede çarptı hem de, bir de senin koca adımlarına yetişemiyorum! Canım acıyor." Dediğimde tedirgince etrafa bakmış, sonra burnundan sert bir nefes verip beni tek hamlede tek omzuna atıp yürümeye başladı.

Birden indirip eteğimin bittiği yerde biten hırkamı çıkartmamı söylemişti. Hemen hızlıca çıkartmıştım korkuyla ve o da belime bağlamış, sonra tekrar omzuna almıştı. Tek eliyle de düşmemem için tutuyordu ve bu duruşta gitmek çok rahatsızdı.

Sonunda indirdiğinde bir çadırın önündeydik. Çadırın kapısını açıp içeri girdi. Ben de peşinden girdiğimde kapıyı kapatmamam için uyarmıştı ve ben de açık bırakmıştım.

"Burası senin çadırın, burada yaşayacaksın, benimki de hemen yanındaki ama pek buralarda olmam, bir şey olursa hatunlardan yardım istersin. Birazdan bir hatun sana giyecek şeyler getirir." Demiş ve okul formamın eteğine gözü kaydığı an bakışlarını hızlıca kaçırmıştı.

O gidince bir kadın gelmiş ve bana bir torba vermişti. İçini açtığımda baştan aşağı kıyafet olduğunu anlamış ve hemen giyinmeye başlamıştım.

🪐🪐🪐

🪐Umarım beğenmişsinizdir. Ve yıla yine takılmayın bunu da 2021'in başlarında yazmıştım. Tarihi ve o yıl yazdığım için ona göre düşünün değiştirmek kafa karıştırıyor. Neyse yorumlarınızı bekliyorum.🪐

Dünyadan Uzak 🪐Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin