~Mon amour~ Drarry Omegaverse

Rozdział 4

Rankiem, Harry wcześnie wstał. Poszedł się umyć, rozczesał swój ogonek, bo minus był taki że czasem się plątał. Obudził swoich współlokatorów, i usiadł na łóżku czekając aż jego koledzy się przyszykują. Dzisiaj jest 21 Października, czyli trzeci prezent od tajemniczego chłopaka.

-Harry?- usłyszał głos Nevilla.

-Tak?- odpowiedział gryfon, i spojrzał na kolegę.

-I jak wrażenia? Podoba ci się na razie to co robi tajemniczy Silver???- spytał się Neville

-Dobrze, myślę. Na razie jest słodko, ale pewnie się znudzi po tygodniu- odpowiedział smutny Harry, a jego uszy oklapły na głowę, na myśl o tym że znów się komuś znudzi.

-Nie mów tak... Też tak myślałem o Theo, a teraz? Mija już prawie rok- uśmiechnął się gryfon

-Może i mi się poszczęści- oddał uśmiech Harry.

Na śniadaniu było zabawnie, ponieważ wybuchła wielka drama między Cho chang i Cedrikiem Diggory. Ta wie że on ją zdradza, ale on mówi że to nie prawda, aż nagle podchodzi do niego nieletnia, tak, NIEletnia krukonka, na oko 11 lat? I mówi do niego:

-Tygrysku mój ty, kosiam ciem, zostaw tą Chinkę czy inną Koreankę, i choć do swojej kochanej misi- powiedziała, a on na to:

-Ja ciebie też mój ty cukiereczku najukochańszy na świecie- odpowiedział, i w tym momencie bam, Pansy leży na podłodze, Cho chang krzyczy że Cedric to pedofil, Ron krztusi się wodą, Hermiona stara się nie wypluć jedzenia, a Harry dołącza do Pansy.

-Bahahahhah, bożeee to jakaś komedia- śmieje się ślizgonka ledwie łapiąc oddech 

-Stara, ty lepiej spójrz na twarze nauczycieli- śmieje się Harry, patrząc na zszokowaną twarz Minerwy, i Dumbledora.  Minerwa podeszła do "pary" i zaczęła robić im wykład o tym że dziewczyna nie powinna w wieku 11 lat chodzić z 16 latkiem, a ona na to "Ale proszę pani! To tylko 5 lat różnicy!" profesor się załamała i zaczęła pytać się siebie czemu wybrała sobie taki zawód. Nagle przylatuje sowia poczta psując ten piękny spektakl, obok Harrego spada tym razem niebieska koperta.

-PANSY!!! KOPERTAAAA!-krzykną podekscytowany Harry

-Otwieramy razem, nie ma innej opcji- powiedziała ślizgonka, Ron spojrzał na nich

-Ej! A mi nie pozwalasz nawet dotknąć!- powiedział

-Bo Pansy to moja beszti- odpowiedział szmaragdowooki

- No właśnie- potwierdziła dziewczyna, i pociągnęła Harrego do wieży Gryfindoru. W dormitorium usiadła wygodnie na łóżku chłopaka, a on obok niej.

-No już! Otwierajj!!!- powiedziała ciekawska, i potrząsnęła chłopaka, Harry otworzył kopertę, w środku był naszyjnik, srebrny, z szmaragdem na środku, zaczął czytać list

---------------------------------------------------------------------------------------

Hej śliczny!

Wczoraj poczułem twój zapach, bożee cudowny. Kolor dzisiejszej koperty, niebieski, ponieważ  to kolor,  spokoju, stabilności i zaufania. Odnośnie prezentu, chciałbym abyś go założył, i nosił, jeżeli chcesz kontynuować  te listy. Byłbym bardzo szczęśliwy jeżeli tak, ponieważ wiedz, że bardzo mi na tobie zależy. I tu wkracza zaufanie, ufam że wybierzesz szczerze. Teraz opowiem o naszyjniku, srebro, odnoszące się do mojego przezwiska w tym liście czyli Silver, a szmaragd bo to kolor twoich cudownych oczu. Są jak las sosnowy po deszczu, można w nie patrzeć bez końca. Ogólnie wiesz że słyszałem jęki z gabinetu Snape'a? Boże, co to za biedna dziewczyna... Nie wiem co ona w nim widzi. Od razu uciekłem stamtąd, moje biedne uszy tego nigdy nie zapomną.