ရမ္မက်စီးချင်း

အပိုင်း(၁၃)

ကြွယ် စိတ်ညစ်သထက် စိတ်ညစ်လာမိသည်။

ကြွယ်အဖြစ်က လူပင်လယ်ကြီးထဲ မျောပါနေသည့် ဒိုက်တစ်စလိုနှယ်။

အရှေ့ကို တိုးထွက်၍ မရ။

နောက်ကို ပြန်ဆုတ်ဖို့ကလည်းမဖြစ်နိုင်။

မထူးတော့။

ဖြစ်ချင်ရာသာ ဖြစ်တော့ စိတ်ဒုန်းဒုန်းချလိုက်ပြီး တရွေ့ရွေ့သွားနေသည့် လူအုပ်ကြီးထဲ အလိုက်သင့်လေး မျောလိုက်သွားတော့မည်။

"ဟင်"

ကြွယ် တစ်ယောက်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်သွားလေသည်။

နောက်လှည့်မကြည့်ရသေးသဖြင့် ဘယ်သူမှန်းတော့ ကြွယ်မသိပါ။

ကြွယ်အရှေ့မှာက (၂)နှစ်အရွယ်လောက်ရှိမည့်ကလေးတစ်ယောက်ကို ခါးတစ်ခွင်ချီသည့် သားသည်အမေ။

ကြွယ်နောက်မှာက နောက်ကျောဆီမှ ရသည့်အထိအတွေ့အရ ယောကျ်ားတစ်ယောက်မှန်းတော့သိလိုက်သည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ကြွယ်ကျောပြင်က သူ့ရင်အုပ်မာမာကြီးကို တိုက်တိုက်မိနေသောကြောင့်ဖြစ်၏။

ထိုစဉ် ကြွယ် တင်ပါးနဲ့ ခါးတစ်ဝိုက်ဆီက ထူးဆန်းသော အထိအတွေ့ကို သိရှိလိုက်ရသည်။

မာမာနွေးနွေးဟု ခံစားသိရှိရသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုကို တစ်ချက် တစ်ချက် ကြွယ်တင်ပါးကြား ဝင်လိုက်၊ ကြွယ် ခါးဆီ ပွတ်သပ်လိုက်ဖြစ်နေသည်။

ထိုပွတ်သပ်မှုအပေါ် ကြွယ် မသိုးမသန့်ဖြစ်လာသည်။

တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် သာယာသလိုလို ခံစားချက် က ရောပြွန်းလာပြန်၏။

"အင့်"

လူအုပ်ကြီး တိုးကြပ်သွားရင် ကြွယ်က ထိုလူ၏ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားပြီး ကြွယ်တင်ပါးတွေဆီ ထိုမာနွေးသော အထုပ်ကြီးက လာထောက်သည်။

ကြွယ်တင်ပါးတွေ၊ ခါးတွေကို ထိကပါးရိကပါး လာလုပ်နေတာမျိုးတော့ ကြွယ်မကြုံရသော်လည်း အထုပ်ကြီးက ကြွယ်ဖင်ကြား လာစိမ်နေသလိုဖြစ်ဖြစ်နေသည်။

လူရှဲသွားလျှင် ထိုအထုပ်ကြီးက ကြွယ်တင်ပါးကြားက ပြန်ထွက်သွားပြန်သည်။