4. Bölüm

2.1K 98 12
                                    

Koğuşa geri dönerken içim içimi yiyordu henüz annemin ölümünü sindirememişken birde kız kardeşim den haber alamıyordum
Delirmek üzereydim
Hasan abi beni akşam yemeğine çağırınca onu kırmadım ve oturdum

Etraftan bir kaç kişinin sert bakışı beni bulsa da aldırmadım
Yemek bitince masayı toplamaya ve bulaşıkları yıkamaya yardım ettim
Biraz kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı

Öyle böyle üç gün geçmişti telefon görüşmesi için bizi tek tek çağırdılar bizim koğuşun yarısı sırasını sonraya savdı önden beni yolladı
Hepsine minnettardım
Arkadaşım Ozan'ı arayıp beklemeye başladım
Telefonu geç açsa da açmıştı

"Ben Berkay Ozan nasılsın"

"İyi misin Berkay seni çok merak ettim olum hapishane de olduğunu öğrendim"

"Beni boşver Selen den haberin var mı?"

Ozan sessizleşince kalbime bir ağrı çöktü gözlerim doldu

"O şu an hastanede ama komada maalesef çok üzgünüm Berkay"

Gözyaşları mı tutamayıp akmasına izin verdim
Dakikam doluyordu o yüzden nefesimi toplayıp

"Lütfen ona sahip çık Ozan eğer uyanırsa onu o pisliklerin içine yollama haftada bir arama imkanım var lütfen ona iyi bak"

Ozan derin bir nefes alıp

"Merak etme sen Selen'i düşünme o benim kız kardeşim onu koruyacağım ve ilk fırsatta seni ziyarete geleceğim"

"Teşekkür ederim" diyerek telefonu kapattım

Telefon görüşmesi bitince gözlerimi silip avluya doğru yürümeye başladım
Avluya çıkınca derin bir kaç nefes alıp az biraz ot olan yere oturdum
Üzerim kirlenecekti ve bir kaç parça dışında eşyam yoktu ama umrumda değildi

Bir süre sessizce oturup otlara baktım bu hapis hayatında bir onlar özgürdü
Bir avuç toprak buldukları her yerde büyüyebilirlerdi
Ama insanlar öyle miydi?
Nerede olursak olalım veya nereye gidersek gidelim kafamızdakiler bizimle geliyordu
Yaşamamızı olumsuz yönde etkiliyorlardı

Omuzuma bir el dokununca irkildim

"Yine kara kara ne düşünüyorsun evlat"

"Kız kardeşim komada abi aklım hep onda ne yapayım"

"Allah şifa versin inşallah"

Bakışları mı Hasan abinin yüzüne çevirip

"Bana neden iyi davranıyorsun"

Hasan abi sert bir kaç nefes alıp bıraktı

"Bir mahkum gelmeden önce tüm bilgileri gelir Berkay
Ben tam 50 yaşında yaşlanmaya doğru giden olgun bir adamım yani insanların gözüne bakınca ne olduklarını anlarım
Sende benim gibi ilk kazığı aileden yemişsin bende o yüzden kötü yollara saptım
Ailenin önemli bir başlangıç olduğunu bilenlerdenim"

Derin bir nefes alıp

"Senin için de üzgünüm abi ve her şey için teşekkür ederim"

"Ben zayıf olan herkesi korurum bu yüzden koğuşun söz sahibi oldum adaletliyim düzeni bu şekilde sağlıyorum"

"Ben buraya gelirken en kötüsü için hazırladım kendimi ama senden yana şansım güldü"

Hasan abi tebessüm ederek

"Biliyorum" dedi ve yürümeye başladı

Onun gidişini izlerken bakışlarım Saruhan denen adama takıldı
Kaşlarım çatılmış şekilde yüzüne baktım
Yüzünde tek kası oynamıyordu
Ona sinirli olduğum ve o bakışlarını çekmeye niyeti olmadığı için bakışlarımı çekip yere çevirdim

Alt tarafı bir telefon görüşmesi için izin verecekti sanki büyük bir şey istemiştim
Benim lanet kalbim merhametle doluydu birisi benden bir şey istese o şeye ihtiyacım olsa bile verirdim ki bir telefon görüşmesi onların yanında neydi
Zaten onun gibi kötü insanlar yüzünden insanların iki yakası bir araya gelmiyordu

Mafya'ya Mahkum +18  (BxB)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin