Mafya'ya Mahkum +18 (BxB)

27. Bölüm

Sabah erkenden Saruhan'ın yanından ayrılıp duşumu aldım.
Üzerimi giyininince Saruhan'ı o şekilde bırakıp kapıyı açtım
Az ilerden Ozan çıkınca göz göze geldik.
Ozan'ın kaşları çatılınca derin bir nefes aldım

"Günaydın"

"Günaydın. Ben seni Selen'in odasında sanıyordum"

"Şimdi gideceğim"

"Birlikte gidelim. Erken kalkıp ona bakmak bende alışkanlık oldu"

Başımı sallayıp önden yürümeye başladım.
Selen'in odasına girince bakışları hemen beni buldu

"Abi"

"Burdayım güzelim"

Yatağın kenarına oturup elini tuttum.
Selen'i bekleyen kadın bizden sonra odadan ayrıldı
Ozan da yatağın diğer tarafına oturdu

"Lütfen yanımdan ayrılma"

"Ayrılmıyorum. Artık güvendeyiz korkma"

Selen'le nasıl iletişim kurmam gerektiğini bilmiyordum.
İkimiz de birbirimize kötü şeyleri hatırlatıyorduk.
Yaşadığımız olayın üzerinden zaman geçmeliydi.
Yeniden başlamalıydık hayata.

Belki en baştan doğmalıydık, gözümüzü açtığımız yer bizim için yuva olmalıydı...
Zulüm yuvası değil.
Ayağımıza takılan çelmeyle sadece düştük.
Kalkamadık düştüğümüz yerden.

Yer bizi istemese de biz kalkmayı başaramadık.
Ben abiydim. Kalkmalıydım.
Her zaman zayıflık gösterdiğim hayatımı toparlamalıydım.
Güçlü bir adam olmalıydım

Selen'in güzel yüzüne bakınca onunda dalıp gittiğini gördüm.
Ozan Selen'in elini tutup

"Bugün kahvaltıyı hep birlikte yapalım mı güzelim. Mutfakta."

Minnetle Ozan'a baktım.
Selen kendine gelip

"Olabilir, yada bilmiyorum. Keyfinizi kaçırmak istemiyorum"

Ozan gülümseyip

"Senin güzel yüzün bize anca keyif verir hadi abicim katıl bize bir kere keyifli kahvaltı yapalım hep birlikte"

Selen hafif tebessüm eder gibi olsada gülüşü yüzünde soldu.
Ozan ayağa kalkıp

"Hadi kalk bakalım küçük hanım abinle hazırlan, ben gidip kahvaltıyı kontrol edeyim"

Selen başını yukarı aşağı sallayınca, Ozan memnun olmuş şekilde gülümsedi ve yanımızdan ayrıldı.
Ayağa kalkıp Selen'in yanına geçtim.
Elimi ona uzatınca tuttu.
Onu kaldırıp odanın banyosuna götürdüm.

Kapıyı kapatıp çıkmasını bekledim.
Selen gelince üzerine bir sabahlık geçirip birlekte merdivenleri inmeye başladık.
Selen yürürken zorlanıyordu.
Yaklaşık üç aydır o yatağa mahkum olmuş gibiydi. İlk defa ihtiyaçları dışında kalkmıştı

Mutfağa girince masaya baktım yeni yeni hazırlanıyordu.
Selen'in sandalyeye oturmasına yardımcı olup yanına oturdum.
Ozan da tam karşımıza oturdu

Az sonra tüm yakışıklılığı ile Saruhan girdi mutfağa.
Yüzüme bir renk geldiğine emindim.

"Herkese günaydın"

Saruhan Selen'in önüne gelince

"Sana da günaydın küçük hanım. Benim adım Saruhan Berkay ve Ozan'ın arkadaşı memnun oldum"

Selen bir süre Saruhan'ı inceleyip

"Memnun oldum" dedi

Bizde günaydın diyince Saruhan baş köşeye oturdu.
Selen bakışlarını ellerine indirince, Saruhan bana göz kırptı.
Bir süredir onu izlediğim doğruydu.

Bakışları mı ondan çekip masanın hazırlanışını izledim.
Masada ki her şey hazır olunca yemeye başladık.
Selen'e arada gözüm kayıyordu. Sadece çay içiyordu.

Ozan sandalyesini eline alıp Selen'in diğer tarafına geçince şaşırdım.
Ozan Selen'in çatalını alıp tabağına bir kaç şey koyup, çatalı peynire batırdı.
Selen ağzını açarken zorlansa da sonuçta açtı ve lokmayı kabul etti.

Derin bir nefes aldım.
Selen bir kaç lokma yedikten sonra, Ozan'ın verdiği şeyleri reddetmeye başladı.
Ozan zorlamayıp bıraktı.
Çok şükür bu kadarını yapmıştı

Bakışlarım Saruhan'ı bulunca onun zaten beni izlediğini gördüm.
Gözlerini kapatıp açarak bana her şeyin normal olduğunu anlatmaya çalıştı.
Titrek bir nefes alıp başımı aşağıya doğru salladım.
Saruhan memnun olmuş şekilde gülümseyince bende karşılık verdim

Saruhan ayağa kalkıp

"Ben çıkıyorum. Ailem beni bekliyor. Akşam yine geleceğim"

Bakışları hep gözlerimdeydi.
Kalbimin ritmini yine değiştirmişti.
En son göz kırpınca artık kalbim göğüs kafesimi sıkıştırmaya başladı.
Arkasını dönüp giderken, gözden kaybolana kadar onu izledim

Ozan boğazını temizleyince gerçek dünyaya giriş yaptım

Gece 12 suları

Gözüm pencere de kalmıştı.
Akşam geleceğim demişti ama saat geceyi çoktan bulmuştu.

Gün boyu Selen'i mutlu etmeye çalıştık.
Ozan'ın bakışları bana tuhaftı.
Bir şeylerden şüpheniyordu.
Şimdilik sormasa da ilerde soracaktı

Pencereye vuran ışıkla ayağa kalktım.
Arabanın ışıkları kapanınca O indi arabadan.
Eve girişini izledim.
Yatağın kenarına oturup odaya gelmesini bekledim. Odada loş ışık vardı
Odaya girince hemen gözleri beni buldu

"Olman gereken yerdesin"

Sesinin tonuyla kaşlarım çatıldı.
Yoksa içki mi içmişti?
Ayağa kalkıp önünde durdum.
Ağzını biraz koklayınca içki kokusu yüzünden yüzümü buruşturdum.

"Ama sen olman gerektiği gibi değilsin"

"Nasıl yani?"

"İçki kokuyorsun"

"Ne var bunda?"

"İçki hayatımda en nefret ettiğim şey. İçki içince lütfen bana yaklaşma"

"Arkadaşlarla bir kaç kadeh içtim sadece Berkay. Bunda bir şey yok"

"Ne olursa olsun içki içince senin yanında durmayacağım
"

"Yapma ama"

Elimi tutmaya çalışınca elimi hızla çekip bir kaç adım geriye gittim.
Arkamı ona dönüp

"İçki bana hiç iyi şeyler hatırlatmıyor üzgünüm"

Diyerek buğulu gözlerimle odadan çıkıp Selen'in odasına girdim.
Selen'i bir süre izleyip yan tarafına uzandım.
İçki hayatımda en nefret ettiğim şeylerin başında geliyordu.
Ben içki içen bir partner istemiyordum.

Beni istiyorsa içkiden vazgeçecekti.
Yoksa ondan her zaman tiksinecektim...