Mafya'ya Mahkum +18 (BxB)

22. Bölüm

Avlu da gezerken bakışlarım hep Berkay'ı buluyordu
Ben neden sürekli ona bakmak ona temas etmek istiyordum
Ben temas seven bir adam değildim ki

Hemde bir erkeği eşsiz bir tablo gibi izleyeceği mi söyleseler büyük ihtimalle söyleyenin bacağına sıkardım
O kadar da sinirli bir adamdım

Berkay'ı tanıdıktan sonra sadece düşüncelerim değil yönelimim bile değişmişti
Bedenini yukardan aşağıya hiç acele etmeden süzdüm yine oluyordu alt tarafım hareketleniyordu

Boğazımı temizleyip başka tarafa döndüm
Bir süre başka yerleri izleyip ardından gözlerim odak noktasını buldu Berkay'ı
Hasan denen adamı yanında görünce derin bir soluk bırakıp gözlerimi kapattım

Gözlerimi açınca Berkay ile göz göze geldim
Büyük ihtimalle benim psikopat olduğu mu düşünüyordu
Ama ne var biliyor musunuz?
Düşünmekte haklıydı gerçekten psikopattım
Bakışları mı yumuşatmaya çalışıp tedirgin etmemek için elimden geleni yaptım

Daha doğrusu yapamadım bu oğlanı bir odaya kilitleyip sadece ben görmek istiyordum
Sonunda bana kafayı yedirmişti
Keşke bu kadar yakışıklı-güzel olmasaydı
Bakışları mı etrafta ki mahkumlara çevirdim
Bazıları gözünü dikmiş Berkay'a bakıyordu

Sinirle ayağa kalkıp kükredim

"Herkes önüne dönsün"

Sesimi duyan herkes anında bakışlarını bana çevirip ardından başını başka tarafa çevirdi
O benimdi lan Berkay benimdi
Ya da değil miydi?
Yok canım tabi ki de benimdi

Gerekirse onu zorla yanımda tutacaktım
Ama ne demiş şairin biri
Birini yanında tutmak istiyorsan kanatlarını kırmayacaksın
O şair kesin beni tanımadığı için böyle bir cümle kurmuştu
Bilse onu da kurmazdı

Berkay'ın bana doğru gelişini hızlı çarpan kalbimle izlemeye başladım
Berkay çatık kaşlarla yanıma gelip

"Ne oldu?"

"Onlar ne olduğunu biliyor. Ve elbette bir da olursa başlarına ne geleceğini.

Berkay'ın kaşları daha da çatıldı

"Bilmece gibi konuşuyorsun"

"Hadi koğuşumuza gidelim"

Sanki aşk bahçemize gidelim demişim gibi yüzümü ekşitmek istedim ama kendimi tuttum
Berkay'ın çatık kaşları şaşkınlığa dönüştü

"Gidelim madem koğuşumuza"

Ben beklemeye devam edince Berkay da bekledi
Bir süre sonra sabırsızlığım tuttu

"Yürüsene"

"Niye önden yürümeliyim?"

Sahi niye önden o yürüyecekti

"Ben öyle istiyorum"

Berkay'ın da inadı tutmuş gibi omuz silkti hemde bana

"Neyse yan yana yürüyelim madem"

Sahi bunu demiş miydim?
Berkay tüm dengeleri mi bozmuştu
Bu çocuk bana iyi gelmiyordu
Berkay yürümeye başlayınca yanına gittim
Birlikte koğuşa kadar yürüdük ama içeriye ilk o girdi

Bunu başarmıştım normalde otoriter biriydim ama onu kırıp üzmekten korkuyordum
Benden nefret etmesi en son isteyeceğim şey bile değildi
Onun yaralarını sarıp onunla olmaya devam etmek istiyordum

Ben karanlık o gün ışığıydı
Birbirimizden çok farklıydık
Ama ne demişler zıt kutuplar birbirini çeker
Çekilmenin şiddetini bilmiyordum ama ısınan kalbimi biliyordum

İnkar etmek bana fayda sağlamazdı
Kalbim ona ısınıyordu hemde çok fazla
Umarım benimde onun kalbinde ki yerim sağlamdı