Saruhan'ın dudakları dudaklarımı bulunca dudaklarımı aralayıp ellerimi omuzuna koyup ona karşılık verdim
Öpüşme uzun sürünce ilk ayrılan ben oldum
"Araba dışarda bekliyor git ve kız kardeşine kavuş olur mu? Ama mutlu ol yarın gelip seni bulacağım"
Başımı yukarı aşağı sallayıp
"Teşekkür ederim"
"Ne için?"
"Her şey için"
"Bir daha teşekkür duymak istemiyorum git hadi yoksa ertesi gün benimle çıkacaksın"
Hafif tebessüm ederek
"Güzel fikir"
Titrek bir nefes verdim
"Korkma seni görünce mutlu olacak"
"Umarım" diyerek açılan kapıdan dışarıya çıktım son kez Saruhan'a bakıp yürümeye başladım
Hapishaneden çıkınca beni bir araba ve bir düzine koruma karşıladı
Kaşlarım çatılmış şekilde bana doğru gelen adamlara baktım
Temiz havayı soluyup içime çektim
"Buyrun gidelim Berkay bey biz Saruhan'ın adamlarıyız"
Başımla onaylayıp arabaya bindim
Araba hareket edince yol başladı
Yaklaşık 2 saatlik yolun ardından ormana yakın bir villanın önünde durduk
Bahçe kapısı açılınca ilerde bekleyen Ozan'ı gördüm
Heyecanla beni bekliyordu
Araba bahçeye girince durdu bende indim
Ozan bana doğru gelmeye başlayınca bir adam onu durdurdu
Kaşlarımız aynı anda çatıldı birbirimize baktık
Sonra bakışlarım adamı buldu
"Neler oluyor?"
"Saruhan beyin emriyle sarılmanız yasak efendim"
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım
Koruma işini yapıyordu yapacak bir şeyi yoktu
Bana hesap verecek olan kişi Saruhan'dı
Gözlerimi açıp
"Tamam sarılmıyoruz"
Ozan'ın yanına giderek omuzuna hafif vurarak onu selamladım
"Nasılsın dostum?"
Ozan'ın kaşları hâlâ çatıktı
"İyiyim sen?"
"Bende iyiyim teşekkür ederim"
"Selen ne yapıyor?"
"Şu an uyuyor seni ona götüreyim"
Olur diyerek Ozan'ı takip etmeye başladım
Selen'in kaldığı odanın önüne gelince üstümü başımı düzeltip Ozan'a baktım
Bana güvence verir şekilde omuzumu sıktı
Odanın kapısını açınca bizi bir kadın karşıladı
Kadın bize selam verip odadan ayrıldı
Yavaşça Selen'e doğru yaklaştım
Teni solgundu ve zayıflamıştı
Yatağın kenarına oturup elini avucumun içine alıp öptüm
Ne çok hayallerim vardı onları kurtarmakla ilgili ama olmadı
Maddi olarak toparlayabilsem onları mutlaka alacaktım
Bir türlü toparlayamadım Ozan ile ancak kirayı ödeyip karnımızı doyuruyorduk
Biraz daha büyük bir eve geçince onları yanıma alacaktım
"Psikologlar ne diyor?"
"Durumu yavaşta olsa iyiye gidiyor. Yaşı dolayısıyla çok etkilenmiş o yüzden psikologlar normal olduğunu söylüyor. Bir saat sonra biri gelecek. Diğeri ise akşam üzeri geliyor"
Selen yavaşça kıpırdamaya başlayıp gözlerini açınca göz göze geldik
Bir süre gözlerini kırpıştırıp kapattı
Sonra tekrar açtı
Yine uzun süre gözlerime bakıp elini bana doğru uzattı
"Burda mısın abi?"
"Burdayım güzelim"
Selen doğrulmaya çalışınca ayağa kalkıp ona yardım ettim
Başlığa yaslanmasına yardım ederek açtığı kollarının arasına girdim
Bana öyle sıkı sarılıyordu ki göz yaşlarımı tutamadım
Benden ayrılmak istemiyordu ama belim uyuşmuştu
Selen'i kendimden ayırıp elimle saçını okşadım
"Gitme abi"
"Gitmiyorum güzelim artık hep seninleyim"
Ayakkabılarımı çıkarıp yatağa çıktım Selen'in yanına yaslanıp onu göğsüme çektim
Saçlarını okşayıp ağlamasının bitmesini bekledim
Bir saat kadar o şekilde kaldık ardından psikolog geldi ve onunla konuşmaya başladı
Selen odadan çıkmama izin vermedi
Haklıydı
Hâlâ gerçek olduğuma inanamıyordu belki de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya'ya Mahkum +18 (BxB)
Mystery / Thriller"Demek telefon görüşmesi yapmak için her şeyi yaparsın öyle mi?" Başımı Hızla yukarı aşağı sallayıp "Yaparım" "O zaman cehennemine hoşgeldin küçüğüm" Benden en fazla ne isteyebilirdi ki? Telefona ihtiyacım vardı hemde en kısa sürede Bir telefon gör...
