Mafya'ya Mahkum +18 (BxB)

28. Bölüm

Gece dış kapının sertçe kapanmasıyla, derin bir nefes aldım.
Onu sinirlendirmiştim ve o gitmeyi seçmişti.
Olsun önemli değildi.
Birbirimizin isteklerine saygı duymalıydık.

Kalp kırıklığı ile yataktan kalkıp, balkonun kilidini çevirip balkona çıktım.
Derin bir nefes alıp temiz havayı içime çektim.
Düşünceler beynimi kemirirken düşündüğüm tek bir şey vardı, ya başkasına giderse?

Gitse bile bir şey değişmezdi.
Selen düzelene kadar ne derse yapardım.
Emeğimle çalışarak kazanamadığım parayı, birinin altına yatarak kazanabilirdim.

"Lanet olsun" diyerek demir parmaklıklara vurdum

Allah'tan Selen ilaçla uyuyordu yoksa beni duyacağına emindim.
Pencere açılma sesi duyunca, sesin geldiği yöne baktım.
Ozan ile göz göze gelince

"Ne oldu Berkay? Bir sorun mu var?"

"Yok" dedim içimde ki acıyı yok saymaya çalışarak. Olmamalıydı.

"Beni korkutuyorsun Berkay. Beni gerçekten korkutuyorsun"

Bende korkuyordum. Yaşamadığım bir aşk acısı kalmıştı, onu da yavaş yavaş yaşamaya başlamıştım.
Yavaş değil, belki de son sürat.
Benim hiç bir şeyim kontrollü olmadı şu hayatta, her zaman fazlasını yaşadım acı konusunda.

Mutluluk uğrasa da çok durmazdı benim olduğum ortamda.
Oda haklıydı, her şey olması gerektiği yerde güzeldi.

"İyiyim Ozan lütfen uyu"

"Balkonu kilitle, seni alt katta bekliyorum Berkay. Sakın gelmemezlik yapma"

Keşke Ozan gibi bir adamla olsaymış her şey.
Sesimden, mimiklerimden, geç yatıp erken kalkışımdan kısacası her şeyim den bir terlik olduğunu anlıyor, sorunu giderene kadar peşimi bırakmıyordu.

Hayatıma sonradan uğrayan ve asla gitmeyen tek güzellik Ozan'dı.
Odaya girip kapıyı kilitledim.
Odadan çıkıp yavaşça alt kata indim.
Ozan beni bekliyordu

"Gel bakalım Berkay efendi"

Kendimi suçlu bir çocuk gibi hissederek yavaşça ona doğru yürüdüm.
Onu takip ederek mutfağa girdim.

"Çay mı? Kahve mi?"

"Bir şey içmeyeceğim"

"Hmm demek ki o kadar üzgünsün"

Öyleyim.
Derin bir nefes alıp

"Bilmiyorum"

"Sen bu adama aşık mı oldun?"

Ozan yönelimi mi bilen yegane insanlardan biriydi.
Beni asla yargılamamıştı bu konuda.

"Bilmiyorum"

"Bilmiyorsan hapı yuttun demektir"

Yorumu sitem doluydu.
Bana kızdığını biliyordum ama kendini frenlemek için çabalıyordu

"Belki"

"Senin mutlu olmanı istediği mi biliyorsun?"

"Bak işte bunu biliyorum"

"Ne yaşadığınızı bilmiyorum. Tam destek arkanda olduğumu bil. Eğer sorun yaşıyorsan Selen'i alıp başımızın çaresine bakabiliriz Berkay. Her zaman öyle yapmıyor muyduk zaten?

"Bu kadar şeyin altından kalkamayız Ozan. Bu mümkün değil. Selen'i olduğu yerden götüremeyiz. Daha kötüye gitme ihtimali var. Benim kaprislerim yüzünden onu alıştığı kişiler ve ortamdan uzak bir yere götürmeyeceğim"

Ozan beni anlamak için gözlerimin içine baktı

"Yine her şeyi tek başına yükleniyorsun değil mi?"