Ozan'dan
"Gün geçtikçe iyiye gidiyor Ozan bey"
"Ben pek bir fark görmüyorum"
"Yaşadıkları basit şeyler değil bunu kabullenmesi belki de seneleri bulacak şimdilik dinlemesi bile olumlu zamanla anlatmaya da başlayacak merak etmeyin"
"Umarım dediğiniz gibi olur"
"Onun manevi desteğe ihtiyacı var. Yok mu sizden başka yakını?"
"Maalesef yok sadece abisi var oda hapishane de"
"Anlıyorum"
Keşke elimde bir imkan olsaydı da Berkay'ı hapishane den çıkarabilseydim
Psikoloğu yollayınca Selen'e doğru yürümeye başladım
İkinci psikolog akşamdan sonra gelecekti
Yatağın kenarına oturup
"Bir şey istiyor musun güzelim?"
Selen dolu gözlerini bana çevirip başını sağa sola salladı
Elini tutarak tüy hafifliğinde okşamaya başladım
Gözlerinin içine bakarak
"Lütfen çekinme abicim bende senin abinim ne olursa olsun bana söyleyebilirsin"
Selen konuşmamakta ısrar ediyordu başını yukarı aşağı sallayıp geriye yaslandı
Mecbur kalmadıkça onu yanlız bırakmıyordum
Ben uykuya ihtiyaç duyduğum zaman görevli bir kadın gelip onu bekliyordu
Doktor Selen'in intihara teşebbüs edeceğini ve gece gündüz beklenmesi gerektiğini söylüyordu
Odası ona göre dizayn edilmiş pencere ve balkon kapısına gerekli önlemler alınmıştı
Elini tutmaya devam ettim vücudum uyuşana kadar kalkmadım
Arada kalkıp odanın içinde yürüyordum yoksa bacaklarım bile tutuluyordu
Selen kendini iyi hissedince Saruhan beyin bana ayarladığı işe başlayacaktım
Berkay-Saruhan
İçimde ki garip hislerle bahçe de dolaşıyordum
Kaçamak bakışlarım arada Saruhan'ı buluyordu
Saruhan hiç kimseden çekinmeden beni izliyordu
Adamın sözünün burda geçtiği belliydi
Herkes ondan korkuyordu
Hasan abi yanıma yaklaşırken derin bir nefes aldım
"Nasılsın Berkay?"
"İyiyim abi sen?"
"İyiyim Saruhan bey ile nasıl gidiyor?"
"İyi gidiyor"
"Kız kardeşin iyi mi?"
Dönüp Saruhan'a bakınca onun kaşları çatık benim kaşlarım havalanmıştı
Neden kaşları çatılmıştı?
Az önce gayet keyifli duruyordu
"İyi çok şükür taburcu oldu"
Hasan abi ile biraz daha sohbet edip koğuşa geçtim zaten zaman dolmak üzereydi
Arkamdan Saruhan gelip kapıyı hızla çarptı
Hafif irkildim ve ona döndüm
"Ne yapıyorsun?"
"Kimseyle samimi olmanı istemiyorum"
Kaşlarım çatıldı
"Konuştuğum herkese vermiyorum saçmalama istersen"
"Ben öyle bir şey söylemedim"
"Ne söyledin"
Saruhan derin bir nefes alıp
"Bir sorunun olunca bana gelmeni istiyorum.
Bir derdin olunca bana anlatmanı."
"Hal hatır soruyoruz birbirimize normal insanlar gibi. Bu kadar baskıcı olma, beni kısıtlama"
"Üzgünüm ben biraz abarttım sanırım"
"Neyse yemek yapayım"
"Olur"
Buzdolabına giderek bir kaç malzeme çıkardım
Malzemeleri doğrarken olanları düşünmeye başladım
Demek ki sahipleniyordu beni bunun başka bir açıklaması yoktu
Saruhan'dan
O adamla konuşması nedense beni sinirlendirmişti
Yanlarına gitmek istesem de kendimi frenledim
Ben yapım gereği paylaşımcı bir insan değildim
Berkay ile ne kadar süre takılacağı mı bilmiyordum ama benimleyken başkaları ile konuşması hoş karşılayacağım bir durum değildi
Berkay çok yakışıklı hatta bir çok kızdan güzeldi
Onu seyretmek bile bana bu hapis hayatını unutturuyordu
Ben hapishane de çok kalmayacaktım
2 ay sonra çıkacaktım
Berkay için iki avukat tutmuştum
Berkay'ı da beraberimde götürecektim
Fakat şimdilik haberi olmaması daha iyiydi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya'ya Mahkum +18 (BxB)
Mistério / Suspense"Demek telefon görüşmesi yapmak için her şeyi yaparsın öyle mi?" Başımı Hızla yukarı aşağı sallayıp "Yaparım" "O zaman cehennemine hoşgeldin küçüğüm" Benden en fazla ne isteyebilirdi ki? Telefona ihtiyacım vardı hemde en kısa sürede Bir telefon gör...
