Men Behind Boys [Completed]

Chapter Thirty-Three

Author's Note:

Hi guys. Wala na iyong book na Uncommon. Ibinalik ko na sa may-ari kaya wala na akong mailalagay na magandang quotes rito.

Anyway, konting chapters na lang. Salamat sa mga matiyagang naghihintay ng mabagal na update.

I'm using a third person POV on most parts of this chapter. I cannot find a better way to write history so I made it that way. Huwag sana kayong malito ah. I hope naalala ninyo ang ibang glimpse of history na kasama sa mga naunang chapters. Nandito ang details at karugtong ng mga iyon. Pinahirapan ako ng chapter n ito, pramis.hehe. 

Happy birthday, Thess! Sinikap kong makapag-update as I've promised. Isa ka sa mga inspirations para magawa ko ang chapter na ito.

Dedicated to Jeni. Thank you for helping me to build my confidence and you always make me feel appreciated.

Sana po, suportahan niyo rin ang mga susunod na kwento na isusulat ko.

God bless sa lahat.

-Fleurdelyz

Please play the music video. Ito ang theme song ng chapter na ito. I lived by One Republic. 

***************************************

TEN YEARS AGO

Karl woke up with a throbbing pain on his head. Agad rin siyang napapakit nang masilaw sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng kanyang silid.

'Who the hell entered my room?'. Inis siyang bumangon upang muling hawiin ang kurtina para takpan sa kanyang bintana. Alam niyang may nakialam na naman sa loob ng silid niya.

Muli siyang bumalik ng kama at niyakap ang unan. It's past 10 in the morning. Wala siyang plano para sa araw na iyon. He just wanted to sleep the whole day.

Unti-unti na siyang nakakatulog nang marinig niyang bumukas-sara ang pintuan.

"It's past 10. Bumangon ka na," mataray na sabi ni Merryl habang inaayos ang tray na may lamang pagkain sa study table niya.

"Maaga pa," Karl whispered and hugged his pillow, trying to hide his wide grin.

Merryl is his bestfriend and the only person who can understand him. Knowing that she's around today, alam ni Karl na hindi magkakaroon ng chance ang kanyang ina na pagalitan siya.

Merryl looked at him when she didn't receive any response.

"Karl Anton," tawag nito habang papalapit sa kama, "Wala kang karapatan na mag-inarte dahil desisyon mo ang uminon".

Karl grinned when Merryl mentioned her name. He practically hated his name, but he loved the way Merryl mentioned it.

"Nagkatuwaan lang," depensya niya sa sarili habang bumabagon.

Muling tumayo si Merryl at kinuha ang isang tasa ng mainit na kape, "You should stay away from Nathan. I don't like him," mahinang komento ng dalaga habang inaabot ang isang tasa ng kape.

"Why?" he asked. Nathan is one of his best buddy in TKP na kauuwi lamang mula sa isang taon na pag-aaral mula sa US.

Merryl sighed and looked at him, "Kung anu-ano kasing nangyayari sa'yo mula nang dumating siya".

Karl stared at her. Bakas sa mukha ng dalaga ang pag-aalala habang nakatingin sa kanya.

He smiled, "Are you jealous because I'm always with him?" pang-aasar niya sa dalaga, "Come on, admit it".