Hırsız Ajan

4

"Şurdan sağa dön." dedim. Yolu göstererek. Evimin önüne gelmiştik. "Tamam burası." Durunca aynı anda kapılarımızı açıp indik. "Sen de mi geliyorsun?"

"Evet."

"Saçmalama ya. Kolumdaki şeyle kaçacak değilim ya? Hemen gider gelirim ben."

"Bir kere de itiraz etme ya." dedi oflayarak.

"Ev arkadaşlarım var ama. Onlar seni görürse biraz garip karşılayabilir. Sonuçta her gün kolumda biriyle girmiyorum eve. Sen nasıl bir kızsın böyle falan diyip beni evden atmak isterlerse ve ben-"

"Tamam Ela! Git ve çabuk gel. 5 dakikan var."

"5 mi? Benim eve çıkmam 5 dakika sürer."

"Süren başladı bile." Hızlıca apartmana girdim ve merdivenleri çıkmaya başladım. Sonunda kapıya ulaştığımda hızlıca zile bir çok kez bastım. Nihayet karşımda Ceyda'yı görünce hemen sıkıca sarıldım. Sarılmaya çok ihtiyacım vardı.

"Nerdeydin kızım sen? Çok merak ettik!" Ayrıldım ve hızlıca odama doğru yürümeye başladım.

"Vaktim yok. Hızlıca özet geçeceğim."

"Ajanmış Kerim. Yakaladı beni."

"Ne! Ajan mıymış?" Dolabımdaki büyük sırt çantasını alıp açtım.

"Evet." Dolabımdaki bir kaç kıyafeti çantama doldurmaya başladım. "Ben kaçarken yakalandım işte buna. Şimdi de hapse girmemek için onlara bazı işlerde yardım edeceğim."

"Ne kadar sürecek bu? Gelmeyecek misin bir daha?"

"Bilmiyorum." Tarak, birkaç makyaj malzemesi, diş macunu, diş fırçası ve aile fotoğrafımı da çantaya attım. Sonra masama yönelip üzerindeki boş defter ve kalemliğimi de çantama attıktan sonra ağzını kapatıp sırtıma taktım. "Burak nerde?"

"Bakkala gitmişti. Bilseydi gitmezdi, beklerdi seni." Ceyda'ya sıkıca sarıldım. "Başka zaman görürüm artık. Benim gitmem gerek çünkü."

"Bulduğun her fırsatta haber ver tamam mı? Merak ederim ben seni."

Ceyda'dan ayrılıp hızlıca evden çıktım. Merdivenleri hızlı hızlı inerken son anda gördüğüm Kerim'e çarpıp düşmemek için sıkıca tutundum. Kafamı kaldırıp gözlerine baktım.

"Kusura bakma, son anda farkettim." Geri çekildim.

"Gidelim hadi artık." Boğazını temizledi. "Daha bir sürü işimiz var."

"Tamam." Merdivenleri inip apartmandan çıktık. Yine arabada yerlerimize geçtik. Çantamı çıkarıp kucağıma koydum.

"Bu kadar büyük bir çanta yapacağını düşünmemiştim."

"Ne kadar kalacağımı bilmiyorum sonuçta." Arabayı çalıştırıp sürmeye başlamıştı. "Ben acıktım ya." dedim. "Yiyecek bir şeyler mi alsak?" Cevap vermeyince sinir oldum. "Ya cevap versene! Niye yokmuşum gibi davranıyorsun? En azından kısa bir süreliğine arkadaş arkadaş takılabiliriz bence."

"Ben bir hırsızla arkadaş olmam."

"Hemen de yüzüme vur zaten." Sinirle önüme döndüm. "Kara!"