Bien-aimé • Taekook

32. Bölüm YB!!!

Selamm ben geldimm. Biraz erken geldi yeni bölüm evet ama napimm dayanamadım. Sizi bekletmek istemedim ver yeni bölümle geldim işte. Güzel ve bir tık uzun bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz düşüncelerini paylaşmayı ve oy vermeyi unutmayın. Yazım hataları varsa affoluna. Bir daha okuduğumda düzeltirim. Bay baaay.

•

Başını yasladığı yerde gözlerini kapatmış ve derin bir nefes almıştı. Hemen ardından gözlerini aralamış ve elini uzatarak uyuyan bedenin yanağında gezintiye çıkmıştı parmakları. Naif bir şekilde Jungkook'un yanaklarını okşarken yüzüne kimsenin aknlamlandıramadığı bir ifade vardı.

Yoongi odanın ortasında turlarken Jimin sessizce oturuyordu. Diğerleri ise kapının önünde bekliyordu. Bu bekleyiş herkes için çok zorluyken bir an önce Jungkook'a neler olduğunu öğrenmek istiyorlardı.

"Birden bire neden böyle oldu ki? Hiç anlamıyorum, neden her şey onu buluyor."

Jimin'in söylediği şeyle Yoongi duraksamış ve arkadaşına bakmıştı. Onun aklında dönen düşünceler ise aynıydı. Şu anda tek istediği şey kardeşinin gözünü açmasıydı. Jimin'le bakıştıktan sonra Taehyung'a dönmüş ve derin bir nefes almıştı. Hiç iyi görünmüyordu ve geldiğinden beri tek bir kelime etmemişti. Başını yatağa yaslamış ve öylece Jungkook'u izliyordu.

Adımları Taehyung'un yanını bulurken cümleye nasıl gireceğini bilemezcesine elini saçlarına atmış ve beklemişti. Ne söylerse söylesin Taehyung'un doktor gelip iyi bir şey söylemeyene kadar içinin rahat etmeyeceğini çok iyi biliyordu.

Tam dudaklarını aralayıp konuşacakken kapı açılmış ve içeri beyaz önlüğüyle doktor, hemen ardından da diğerleri girmişti. Hepsinin yüzünde ise aynı ifade vardı. Endişe.

Taehyung doktorun geldiğini görür görmez ayağa kalkmış ve konuşmuştu.

"Doktor, eşimin neyi var?"

Doktorun bakışları odadaki herkesin endişeli yüz ifadesinde gezinmiş ve Taehyung'a dönerek konuşmaya başlamıştı.

"Şu an için tam anlamıyla bir şey söyleyemiyorum. Yapılan testler her şeyi gösterecek. Ancak semptomlara bakılırsa gıda zehirlenmesi olduğunu düşünüyorum."

Söylediği şeyle herkesin içi biraz olsun rahatlarken Taehyung Jungkook'a dönmüş ve tuttuğu elini okşarken doktorun söylediklerinin bu kadar olduğunu düşünmüştü. Ancak doktorun tekrar konuşması ile Taehyung'un bakışları doktora çevrilmişti.

"Bay Kim, sizinle biraz odamda konuşabilir miyiz?"

Taehyung'un bu istekle birlikte kaşları çatılırken yutkunmuş ve sorgular yüz ifadesiyle sormuştu.

"Neden, bir sorun mu var?"

"Lütfen, sadece konuşalım. Ayrıca oda bu kadar kalabalık olmasın lütfen. Sadece iki kişi kalsın."

Hemen ardından geçmiş olsun diyip yanındaki hemşireyle odadan ayrılmıştı. Odadaki herkesin aklı karışırken Taehyung'un annesi konuşmuştu.

"Taehyung, sen git ben ve Jungkook'un babası burda olacağız merak etme tamam mı?"

Konuşurken Jungkook'un babasına da ufak bir bakış atmış ve hemen bir onay almıştı. Taehyung annesinin söylediği şeyle başını sallamış ve uzanıp tuttuğu elin üzerine küçük bir öpücük bırakarak geri çekilmişti.

Arkadaşlarının yanına giderken Luna ve Daniel'ın hâlâ burada olduğunun daha yeni farkına varmıştı. Luna'nın bitkin hâlini gördüğünde ise hemen Daniel'a dönmüş konuşmuştu.