Hayat bana herşeyi altın tepsi ile sunmamıştı fakat sonradan verdiği herşey ile her saniye şükür etmemi sağladı. Kocam, çocuklarım ve kardeşim. Belki o gün evlenmeyi kabul etmeyip kaçsaydım herşey daha kötü olabilirdi. Ama kocam ile evlendiğim için çok mutlu ve şanslıyım. O da benim gibi bir kadın ile evlendiği için şanslı tabi ki de!
Yasemen kucağımda, Akgün'de babasının kucağında. İkisinin de üç yaş doğum günüydü bugün. Ne zorluklarla onları bu hayata getirdiğimi hiç bir zaman bilmeyeceklerdi fakat anne ve babasının aşkını her zaman bileceklerdi.
Yasemen hiç bir zaman bir erkeğin şefkatine ihtiyaç duymayacaktı babası sayesinde. Akgün ise bir kadına nasıl prenses gibi davranılmasını öğrenecekti.
Pastayı getiren Ayza ile yüzümde ki gülümseme büyüdü. Ayza'da bir yandan okulunu okuyordu. Yener ile söz kesmek istediklerini söylemişti. Babam ile konuşmuyordu. Bende konuşmuyorum. İki ay önce sözlenmişlerdi. Yener Ayza'nın gözünün içine bakıyordu.
Pastayı masaya bırakıp Yener'in yanına geçti. Yener kolunu Ayza'nın beline atıp biraz daha kendine çekti. Saçlarına bir öpücük kondurdu.
Miran bir kolunu belime atıp alnıma öpücük kondurdu. Dolu olan gözlerimi gözlerine çevirdim. "Başardık sevgilim."
Baş parmağı hafif çıkmaya başlamış olan belimin yanını okşuyordu. Ve evet hamileyim. Daha cinsiyeti belli değildi ama ben kız hissediyorum. Miran'da bir tane daha kızı olmasını istiyor.
Boşta kalan elimi karnıma koydum. "Başardık güzelim."
Gülümseyerek Yasemen ve Akgün'e baktım. Akgün siyah saçlı kahverengi gözlü olmuştu. Yasemen ise sarışın kahverengi gözlüydü.
Miran cebinden çakmağı çıkarıp pastanın mumlarını yaktı. Mumlar yanınca herkes alkış yapıp "İyi ki doğdun Yasemen. İyi ki doğdun Akgün."demeye başladı.
Yasemen utanıp gülümsedi. "İyi ki doğdu ben."
Akgün hemen kıskanıp "Bende iyi ki doğdu."dedi.
Bu hallerine gülmeden edememiştim. "Hadi bakalım pastayı üfleyin."
Yasemen kendi tarafında ki mumları üfledi, Akgün de kendi tarafında ki mumları üflediğinde herkes alkış yapmaya başladı.
Herkes yavaş yavaş yanımıza doğru gelmeye başladı. Komşumuz Esra abla elinde ki hediye kutularını uzatıp "İyi ki doğdunuz cimcimeler."dedi.
"Teşekkür ederiz ablacığım ne zahmet ettin hediyeye."dedim, sarılıp.
"Lafı mı olur canım."
Herkes hediyelerini verdikten sonra onları yere bıraktık oyuncaklar ile oynamaları için.
Gelen herkesin yanına uğrayıp geldikleri için teşekkür ettim. Ailem ile konuşmasam bile burada ki ailem bana yetiyordu.
Kendi ailemden yana şansım olmamıştı ama kendi kurduğum ailem çok güzel olmuştu...
--------------------------------------------------
Elimde ki bebek kıyafetlerini dolaba koydum. Son iki haftam kalmıştı doğum için. Kızımız oluyordu. Yasemen ve Akgün sürekli kardeş burada diyerek günde bin defa karnımı seviyorlardı. Herşeyin farkındalar.
Arkamda Miran'ı hissedince gözlerimi kapatıp sırtımı göğüsüne yasladım. İlk hamileliğim sıkıntılı geçmişti ama ikinci hamileliğim rahat geçiyordu. Korktuğum hiç birşey tekrar olmamıştı. "Sevgilim."
