My Safe Place - Minsung

21'

Adadan eve dönmüştük. Babamlar aşağıda, Jisung odasındaydı. Karnım acıktı biraz ben de mutfağa ineyim dedim. Babamlar birbirlerine bağırarak tartışıyordu.

"Kai hepsi senin yüzünden bunu biliyorsun değil mi?"

"Ben bilerek mi yaptım Soo? Ben de bıkmıştım artık olanlardan. İsteyerek mi oldu sanki tanrı aşkına?"

"İsteyerek olmadıysa bile onun yıllarının gitmesine sebep oldun. Senin yüzünden hiç olmadığı biri gibi davrandı yıllarca."

"Soo lütfen sus zaten üzgünüm fazlasıyla kalbim kaldırmıyor nolursun." Dedi Kai babam yılmışçasına.

"Gidip Minho'dan özür dileyeceksin Kai."

"Yaralarını tekrar açmak için mi?" Bunu dedikten sonra ağlamaya başladı Kai babam.

"Tek bir sözünden dolayı sustuğu için, yıllarını aldığın için."

"Soo, yüzüne bakmaya cesaretim olacağını mı sanıyorsun?"

"O bizim oğlumuz, onun hatası varsa o bizim hatamız varsa biz özür dilemeliyiz."

"Yeter. Yoruldum bundan. Lütfen bana başka bir şey söyleme odaya gitmek istiyorum arkamdan da gelip yine tartışma benimle." Diyip mutfaktan merdivenlere doğru döndü Kai babam.

Beni görünce dondu kaldı.

"Baba, kendine gel." Başını öne eğdi kaşları gevşerken.

"Babacım, kafanı kaldırır mısın? Ne oldu?"

Yanımdan hiçbir şey demeden geçti ve yukarı çıktı. Mutfağa gidip sandalyede oturarak ayağını sallayan Soo babamın yanına oturdum.

"Baba, ne oldu? Neden tartıştınız benim yüzümden?"

"Senin yüzünden bir şey olmadı oğlum. Asıl sen baban yüzünden yıllarca zehretmişsin hayatı kendine."

"Nasıl yani?"

"Chanyeolle mahallede ettiğiniz o son kavgadan sonra susmanın sebebini öğrendik."

"Nereden öğrendiniz? Nasıl öğrendiniz?"

"Önemi var mı? Kai yüzünden olmuş her şey. Senden özür dilemesini istedim ama görüyorsun dinlemiyor beni."

"Baba ne yaptınız siz yaa?" Diyip koşarak babamın odasına daldım ve yatağa yavaş adımlarla gelip uzanarak babama sarıldım. Ağlamaya başladı yine.

"Baba, baba lütfen ağlama."

"Özür dilerim oğlum, özür dilerim. Benim yüzümden her şey özür dilerim."

"Baba bak ben iyiyim. Hiçbir şey senin yüzünden değil. Kendini suçlamayı bırak, ağlama nolursun."

Ayrılıp yüzüme baktı. Ellerimi tuttu.

"Beni affedebilecek misin?"

"Hiç kırılmadım ki." Dedim tebesüm ederek.

O da tekrar sarıldı. Sonra Soo babam girdi odaya. Kai babama baktı ama o gözünü kaçırdı, hiçbir şey demedi. Sonra kalkıp

"Ben aşağıya ineyim yemek vardı ocakta." Dedi ve kalkıp hiçbir şey demeden çıktı Kai babam.

"Oğlum sanırım biz uzun bir süre barışamayacağız"

"Barışırsınız baba.

Sizin aşkınızı biliyorum ben o aşk öyle kolay bitmez. Benim Jisung'u severken hep benzemek istediğim aşk sizinkiydi." Güldük ikimiz de.