My Safe Place - Minsung

18'

Wuhuuuuu

Fic kontrolümüzden çıktı artık arkadaşlar.

Nereye giderse ben de bilmiyorum.

Umarım güzel olmuştur yine de.
Beklediğiniz an geldi bacılar!

Umarım bölüm hoşunuza gider

İyi okumalaaaaar

---

Sabah kalktığımda başım çok ağrıyordu, en azından hafta sonuydu da böyle okula gitmek zorunda değildim.

Kalkıp tuvalete girdim önce sonrasında ise ellerimi ve yüzümü yıkadım.

Elimi kurulayacaktım havluyu almış önce elimi kurulayıp sonra yüzünü silecektim ki aklıma gelen şeyle duraksamıştım.

Ben dün Jisung'a 'sana aşığım' dedim.

BEN, DÜN, JİSUNG'A, SANA AŞIĞIM DEDİM.

Havluyu yüzümden indirip aynada kendime baktım. Battım ben, ya da batırdım, bilmiyorum ama Jisung bunu hatırlıyorsa ikimiz için de kötü olabilir. Hatta ailemiz için bile...

Sanırım bilmiyor gibi yapacağım, hatırlıyorsa sorar, sarhoştum derim. Hatırlamıyorsa da zaten sorun olacak bir şey kalmaz.

Salona inecekken karşı odada uyuyan Jisung'u gördüm. Onu görünce kendime hakim olamıyordum.

Yavaşça yürüyerek yanına gittim ve yatağın kenarına oturdum. Melek gibi uyuyordu, o kadar masum ve şirin bir yüzü vardı ki. Yine kendimi tutamayıp saçlarını okşamaya başladım.

"Dün söylediğim şeyler sarhoşluktan değildi Jisung'um. Yüzüne karşı bunları söylemeyi çok isterdim, isterdim ki hyung olarak görme beni."

Derin bir nefes alıp verdim, kokusunu içime çekerek. Ve devam ettim konuşmaya.

"Yüzüne söylemeye cesaretim yok güzelim. Sana aşığım, sana yıllardır aşığım, o kadar çok ki hem de, bazen geceleri başkasına gideceksin diye korkudan ağlıyorum, bazen söyleyemediğim için ağlıyorum, keşke sen de beni sevseydin, o zaman güzel olmaz mıydı sence de?"

Tam ellerimi saçlarından çekmiş kalkacaktım ki onun sesi geldi kulaklarıma,

"Olurdu Minho."

"Ne?! Se-sen uyanık mıydın? Ş-şey ben aslında yani şey öyle değ-"

"Hyung"

"E-efendim Jisung."

"Sakin olur musun biraz?"

"Nasıl olabilirim?"

"Her zamanki gibi."

Gözlerimi kapatıp derince nefes alıp verdim. Nefeslerimi düzenleyip sakinleştim ve gözlerimi açtım tekrar.

Gözümü açar açmaz yanağımda hissettiğim dudaklarla düzene girmiş kalbim ve nefesimi tekrar bozuk bir ritme girdi.

Kalbim çıkacak gibi oldu, tepki veremedim şaşkınlıktan. Zaten uzun da tutmadı, ufak bir dokunuştu. Sonra ayrılıp yüzüme baktı.

"Dün söylediklerini benden saklamaya çalışsan da bir şekilde gün yüzüne çıkacaktı, çıkaracaktım. Nerden anladığımı düşünüyorsan, bu belliydi, ben olsam ben de saklamaya çalışırdım. Ne de olsa kardeşiz değil mi? Ama ikimiz de farklı görüyoruz birbirimizi. Ben seninde benim gibi hissettiğini bilmiyordum, sadece ben seviyorum sanıyordum. Sende öyle düşünüyordun, eminim. Ama bu artık gün yüzüne çıktığına göre neden duygularımızı haykırmayalım? Seni seviyorum Hyung. Hatta seviyorum değil, YILLARDIR SANA AŞIĞIM."