KAYBOLMUŞ AŞIKLAR KİTAPÇISI

20. BÖLÜM: ÖZLEDİM VE ÇÖP GİBİYİM

Yeni bölüm geldiiii

Sınav öğrencisi olduğum için çok vakit ayıramıyorum ama elimden geldiğince bölüm atmaya çalışıyorum.

Bolca yorum yapayı unutmayın.

KEYİFLİ OKUMALAR

🌑🌑🌑

🎶İkiye On Kala◽️Kalbimde Bi Tabancasın

🌑🌑🌑

S

en misin, göğsümdeki ağırlık?
Sen misin, aldığım nefes?
Sen misin, açan çiçek?
Sen misin, yağan yağmur?
Sen ol...
Ey gülüşü güzel kadın, varlığın beni hiç bir şeye muhtaç bırakmasın?
Her şeyim sen ol, ben sadece senden ibaretken...

Lakin ben varlığından çok yokluğunla sınandım.
Şimdi göğsümdeki ağırlık senin aşkın olsun isterdim, lakin aciz bir özlemden ibaret...
Aldığım nefes sensin lakin hiçbiri sığmıyor göğsüme...
Sen gittikten sonra tek bir çiçek bile tutunmadı hayata
Sen gittiğinden beri yağmıyor yağmurlar, kuru bir topraktan ibaretim artık...

Gülüyor musun acaba?
Bunu bilmemek an büyük acizyetim
Görmemek ise en büyük yıkımım...

Şimdi sen bilmesen de, hiç bilmeyecek olsan da tüm satırlarım sen doldu. Bir tek sen eksiksin...

Sözlerimin sonuna geldiğimde kalemi kağıttan ayırıp derin bir iç çekiçle başımı kaldırdım.

Ey gülüşü güzel kadın, ben seni daha ne kadar satırlara anlatacağım...

Yakıcı güneş tüm parlaklığıyla yeryüzünü aydınlatırken sıranın ne zaman bana geleceğini merakla bekliyordum. Bir güneşe değil aslında karanlık bir geceye ihtiyacım vardı. Güneşe ulaşmak ne kadar zorsa geceye ait olmakta o kadar zordu...

Razıydım aslında. Zorluğu da karanlığa da... Ona sahip olmak için her şeyimi ortaya koymaya hazırım ama beni kabul etmiyor. Canımı yakan da bu...

Beni sevmek zorunda değil ama... Amalar işte. Hiç bir zaman tamamlanmamıza izin vermiyor.

Açtığım defterin kapağını kapatırken dakikalar sonra tekrar açacağımı çok iyi biliyordum. Gözlerine bakarak sarf edemediğim her bir söz defterimin sararmış yaprağında bir iz olarak kalmaya devam ediyordu.

“Aras abi,” duyduğum sesle yüzümdeki ifadeyi silip yalancı bir tebessüm kondurdum dudaklarıma. Başımı çevirdiğimde bana doğru koşan küçük kızı gördüğümde kollarımı onun için açtım. Vakit kaybetmeden kollarımın arasında yerini alırken küçük bedenini kucağıma alıp havaya kaldırdım.

Tatlı bir kahkaha atıp yüzümdeki tebessümü büyütürken küçük kollarını hızla boynuma doladı. Kızıl saçları yüzüme doğru savrulduğunda gelen dalin kokusu beni farklı hayallerin içine sürükledi.

Onun gibi gülen bir kız çocuğu, bizim çocuğumuz... ne kadar da imkansız bir hayal...

Bedenini geri çektiğinde bakışlarım arkasında duran annesini bulduğunda kendisinde nazik bir baş selamı verip kollarımın arasındaki prensese döndüm.