Jungkook
Taehyung'u takip etmek kötü fikirdi.Yani bir şeyler çıkacağını biliyordum ama onu yeni aşığı ile görmek sinirlerimi zıplatmıştı. Bir şey de yapamadığımdan sinirimden akşam polisi arayıp barıni ihbar etmiştim. Kim Taehyung bundan bir şekilde kurtulurdu btabi. Amacım onu rahatasız etmekti. Umarım ettim de.
Ertesi sabahın erken saatlerinde Jimin'le birlikte egzersiz için parkta yürüyüşe çıktık. Serin hava ile kendimizi hazırladık. Egzersiz sonrası evimize döndük ve güzel bir kahvaltı yaptık. Ardından, yanımıza cephaneliklerimizi alarak arabaya bindik. Arabayı ben kullanıyordum, sessizce sokağın köşesine dönüp ilerlemeye başladık.
Görev yerine erkenden ulaştık ve çevreyi gözlemlemeye başladık. Merkez bankasının önünde durmuştuk. Ben ve Jimin yakın temasta olurken, Yoongi her ihtimale karşı bankanın çatısında nöbet tutacaktı. Yoongi gizlice içeri girdikten sonra Jimin'le birlikte kamera sistemlerini kontrol etmeye başladık. Hoseok zaten bize bütün talimatları vermişti.
Adamı öldürmek zorundaydık, evet, ama görevimiz aynı zamanda elindeki parayı da almamızı gerektiriyordu. Ancak bir adamı öldürdükten sonra, etrafta korumaların bulunması ve güvenlik önlemlerinin artması, elindeki para çantasını almayı zorlaştırıyordu. Burada takılıyorduk işte. Zor bir işti. Aksi taktirde zaten bize bu işi vermezlerdi.
Sigaramı duvara bastırıp söndürdüm, belimi duvara yasladım ve etrafa dikkatlice göz gezdirdim. "Adam parayı çekmiş, çıkıyor, hyung," diye fısıldadım. Kulaklığımdan beni duyacaktı.
Aniden, beklemediğimiz bir anda, adamın korumasının vurulduğunu gördük. Jimin, kaşlarını çatarak o tarafa doğru koşmaya başladı ve telsizden Yoongi'ye bağırmaya başladı. "Amına koduğumun aptalı, yanlış adamı vurdun!" Ben ise oldukça sakin, ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
Yoongi'nin savunması hızlı geldi. "Gerizekalı, ben vurmadım!" Kulaklıktan dediklerini ben de duyuyordum. Bu sözleri duyduğumda, kaşlarımı çatıp kafamı yukarı kaldırarak çatıya doğru baktım. "Taehyung burada," dedim sessizce.
"Bekle şunu halledeyim siktim onu," dedi ve bir el ateş sesi daha duyuldu. Yoongi'nin beklemeden adamı vurduğunu görünce, hızla yaklaşıp düşen çantaya yönelerek hengameden faydalanmaya çalıştım.
"Açılın, ben doktorum! Açılın," diye Jimin adama doğru koştu. Gömleğine dokunmasından cüzdanını çaldığını anladım. Kendisi bir yan kesiciydi. Çantayı elime aldığım anda saatimden sessizce Yoongi'ye seslendim. "Taehyung çatıda bul onu," dedim Yoongi'ye ve çantayı alabilmişken arka tarafa kaçmaya başladım.
"Orospu çocuğu," diye bir ses geldi kulağıma. Onu bulmuş olmalıydı. Jimin de adamın cüzdanını almış olacak ki benim yanıma koştu. Arabanın yakınlarındaydık.
"Bu senaryoda ben oluyorum, bu sanırım?" Kulaklığımıza gelen kısık ses ile birbirimize baktık.
"Tek başına bizimle baş edemezsin, düşmene az kaldı."
"Eminim, Yoon-ah." Tekrar bir el silah sesi duyulduğunda duvara yaslanıp konuştum. "Yoongi, arabanın sokağındayız." Cevap gelmedi. Sadece bekledik. Taehyung başka bir atış yapmadığında, Yoongi'nin onu hallettiğini zannetmiştik. Ama Yoongi kanayan koluyla gelince, Jimin'in tepkisi görülmeye değerdi. Öyle korkmuştu ki.
"Ne oldu sana?" diye sordu Jimin, hızla yanına gidip arabamın arkasına oturttum ve bagajdaki ilk yardım çantasını alarak ona pansuman yapmaya çalıştım yaranın açık kısmına. Tam omzundan vurulmuştu.
"Orospu çocuğu Kim Taehyung... Geberteceğim onu." diye mırıldandı Yoongi, sinirle arabaya yumruk attım. Kontrolümü kaybetmek üzereydim.
"Sen mi, ben mi?" diye sordum, sinirle sigaramı yaktım ve arabaya yaslandım. Öfkeyle dolmuş bir volkandım, patlamaya hazır. "Kurşunu Jin çıkarır, kanamayı durdurdum, eve dönmeliyiz." dedim, sigaramı uzağa attıktan sonra şoför koltuğuna geçip hazır olduklarında oradan ayrıldık. Sürüş esnasında, içimdeki öfkenin ateşiyle arabanın içi adeta bir fırın gibiydi.
