" ကလေးငယ် "
လှည့်ထွက်သွားတဲ့ Taehyung ရဲ့လက်ကလေးကို အနောက်ကနေ လှမ်းဆွဲလိုက်တဲ့ UJay..သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်မှာ ရပ်လို့နေတဲ့ Seokjin..
Taehyung ဟာ ဖခင်ဖြစ်သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးက UJay ကို ခေါင်းလေးအနည်းငယ်စောင်းကာ ကြည့်လို့ ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုဆွဲဖြုတ်ကာ.
" ကျွန်တော်ရှေ့.....ခင်များ....(ရှိုက်သံလေးနဲ့အတူ) ဘယ်တော့မှပေါ်မလာပါနဲ့ "
တုန်ရီနေတဲ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကနေထွက်ကျလာတဲ့ နောက်ဆုံးစကား.. စကားအဆုံး မျက်တောင်လေးတချက်ခပ်လိုက်ချိန် ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာတဲ့ မျက် ရည်စက်လေးတစက်..UJay ဟာ ထိုအခိုက်အတန့်လေးကို ရင်နာစွာငေးမောကြည့်နေမိရင်း ဆွဲလို့ထားတဲ့ လက်ကလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်.
" တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးငယ် အတက်နိုင်ဆုံး မင်းရှေ့ပေါ်မလာမိအောင်ကြိုးစားပါ့မယ် "
.....
သားဖနှစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ပြန်လမ်းက တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်..Taehyung ဟာ ကားမှန်ပြတင်းပေါက်ကနေအပြင်ဘက်ကိုသာကြည့်လို့လိုက်လာပြီး အဖေဖြစ်သူ seokjin မှာလည်း ခုလက်ရှိအခြေအနေကြောင့် သားဖြစ်သူကို ဘာစကား ပြောရမလည်းလို့တောင်စဥ်းစားမရဖြစ်နေသည်. အိမ်သို့ရောက်ပြန်တော့လည်း ရှေ့ကနေ အရင်ဝင်သွားတဲ့ Taehyung..
" သား "
" အပါး သားပင်ပန်းနေလို့ နားလိုက်အုံးမယ် "
ဟုဆိုကာ ဖခင်ဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုတောင်လှည့်မကြည့်တော့ပဲ အိမ်ပေါ်ထပ်သို့တက်သွားတော့ သည်. သူအခန်းလေးထဲရောက် ကုတင်ပေါ်မှောက်လိုက်အိပ်ချလိုက်ကာ ရင်ထဲကနေလှိုက်ခနဲတက်လို့လာတဲ့ ဝမ်းနည်းမှု နာကျင်မှုတွေ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲကနေ မျက်ရည်တို့ဟာလည်း ခရားထဲကရေသွန်ချသလို စီးကျလာပါတော့သည်..
Tae pov: အရာအားလုံးက အတိတ်အနေနဲ့ကျန်ခဲ့ပြီမို့ မနက်ဖြန်မှာ ခင်များဆိုတာကျွန်တော်ဘဝထဲမှာ လုံးဝမရှိစေရဘူး လုံးဝမရှိစေရဘူး!!!!!
....
" Jungkook မင်းအဲ့လိုတွေလုပ်နေရင် မင်းသေသွားလိမ့်မယ် တော်လောက်ပြီ "
