නිමේෂ (BL)

13) Competition

අද competition එක දවස හැමොගෙම ප්‍රෙශර් මේ වෙද්දී හොදටම වැඩි වෙලා තිබ්බේ. ඉදුර හිටියේ dressing room එකේ එයාගේ මේක්අප් එක දාන ගමන් එයාට පරණ කාලේ වගේ sun dress එකක් අන්දලා ටිකක් දිග දුඹුරු පාට wig එකකුත් දාලා හිටියේ. එයා සැරින් සැරේ ඔළුව කහ කහ හිටියේ මොකද එක හුරු නැති නිසා.

"මල්ලී ඕක අදින්න එපා ලූස් වෙයි." මේක්අප් කරන අක්කා දැන් 10 වෙනි පාරට විතර ඔය කිව්වේ.

"අහ් හරි අක්කේ සොරි."

පැයක් විතර ඉදුරගේ මූණේ අර පාප්ප ඉලුවට පස්සේ එයා නැගිට්ටා. යකෝ ඇත්තටම ගෑණියෙක් වගේනේ. අදුරගන්නත් බෑ. ඉදුර එයා දිහාම කණ්ණාඩියෙන් බලාගෙන එහෙට මෙහෙට කැරකුණා.

ඊට පස්සේ ඉතින් කාලා බීලා ඉවර වෙලා performance එකට ලෑස්ති වුණා. ඒත් ආපු වෙලේ ඉදන් හිත හොයපු කෙනාව නම් තාම හම්බුණේ නෑ. තව විනාඩි 20කින් මේක පටන් ගනී.

"අයියේ. මේ ආව්‍ය ආවද ?" ඉදලා ඉදලා ඇති වෙච්ච තැන ඉදුර ගිහිල්ලා ආව්‍යගේ යාළුවෙක්ගෙන් ඇහුවේ.

"ආ නෑ මල්ලී. එයා තාම මග කියලා මිස්ට කතා කරලා කියලා තිබ්බා. බය වෙන්න එපා වෙලාවට එයි."

බය ? බය වෙලා නම් නෙමේ ඉතින් හිටියේ රොමියෝ නැතුව රොමියෝ ජුලියට් කරන්නේ කොහොමද ? ඒකයි ටිකක් හොයලා බැලුවේ.

"අහ් හා"

"මල්ලී මාර ලස්ස්න්යි නේ. කෙල්ලෝ පරාදයි. මට අදුරගන්නත් බැරි වුණා."

යැයි යැයි තමා ඉදුරට ඉතින් හැමදාම ඇදගත්ත වෙලේ ඉදන් ඔය ටික අහන් ඉන්න වෙනවා. අද වෙනදාටත් වඩා අහන් ඉන්න වෙලා.

"hehe Thanks" කියලා ඉදුර ශේප් එකේ මාරු වුණා.

"ළමයි backstage යන්න. ඊළඟට අපි."

හැහ් ? යකෝ මේ මිනිහා තාම නෑනේ. කොහොමද මේ මගුල කරන්නේ ? අද නම් ඉවරයි.

ඉදුර curtain එකකුත් අතෙන් ගුලි කර කර පොළවට කකුලෙන් තට්ටු කර කර දහ අතේ කල්පනා කළේ දැන් කොහොමද තනියම මේක කරන්නේ කියලා. ඉතුරු අයයි, මිසුයි ආව්‍යට කෝල් කරනවා කරනවා ඉවරයක් නෑ.

"කොහෙද බල්ලෝ ගියේ ? අපිට මෙතන චූ ගියපු නැති ටික විතරයි." එකෙක් කෑගහද්දී ඉදුර පුදුම වේගෙකින් අංශක 180 ට ඔළුව හරෝලා බැලුවා.