Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Gitmek Yitik Bir Eylem

Yangın yeri yüreğimin el değmemiş toprakları
Sevdanın külleri sarmış dört bir yanımı
Nefesim duman, benliğim harman
Kahvelerinde alev almış ruhum darmaduman

Giderken sessiz olmalı insan
Teselli cümlelerinin her biri şimdi yalan dolan
Kapanan kapının sesi ruhuma ziyan
Döner mi çok geç olmadan?

Bir sonbahar akşamı kaybettim gülüşlerimi
Gramofon sesi hala hüzünlendirir beni
Ne çayımın demi tam, ne yüzümün gamzesi
Görür müyüm gözlerimi kapasam?

Can diye kimi sarar kollarıyla bilmem
Yüzüne düşen gölgelerde artık serinleyemem
Sesine ruhlar bağışlanırdı ya
Belki artık gelsen de sevemem...