Nazeninken; törpülenmiş, tozlu hislerin
Suya kapılıp, yenilir hoyrat girdaplara
Bir kitabın papatyadan ayracında saklı izlerin
Yenilmiş seviyor, sevmiyor fallarınaUçurtmalar kaplarken boyası uçmuş çerçeveyi
Kuvvet doğmuş sahiplenen ellere
Aynı eller buğuya kazımış masum sevgiyi
Nefes vermiş aşka aşık yüreklereBen yine o pencerenin başındayım
Seyirlik anılar topluyorum makineme
Sardıkça sarmış anılar sarmaşığım
Almıyorum herkesi bindiğim teknemeDost gözler yokluyor is kokan odamı
Çaresiz yangınlarımın, simsiyah paravanı
Umudum baki, kül ettim yangınları
Ab-ı hayat merhem olsa, kapasa yaralarıKökledim mis gibi kahvemin harını
Kırk değil ömürlük hatrım olsun
Beklerim! Çalar mısın kapımı?
Bir fincan da senin ömrüne dolsunAh benim dolmayan anı testim!
Bekliyorum var vuslata eresim
Bilmiyorum hangi zaman gelecek son nefesim?
Koysam başımı gönlün gül kokan yoluna...Savur beni rüzgar at gecenin koynuna...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum
PoesíaGönül kuşu uçmuşsa, kalemi titretmek düşer parmak uçlarına.