Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Işığım Sonda Mıdır?

Dermanım yok yüreğim!
Ne yanmaya, ne kalmaya
Sevmeye de dermanım yok,
Gönülden vazgeçmeye de...

Başımda talihsiz kuşlarım,
Hazırım seslerini kesmeye...
Kanatlarımı da kırar atarım,
Uçamam geçmişe istesem de...

Bir ışığa hasret katran gecelerim,
Her satırda ismini hecelerim,
Bitmişliğin hain sokaklarında,
Bir damla gözyaşımı içerim.

Keman mı? Ud mu? Kanun mu?
Şimdi ne gider hüzünlü halime?
Hele bir tellerine vur yeter!
Notaları sererim dizelere...

Ah eksik yanlarım çıkalım yola,
Bulalım altın tası vermeyelim ona,
İçelim meyleri, geçelim kendimizi
Bütün dertleri gömelim guruba...

Bir kalem, bir sayfa, bir hırka
Yoktur toplayamam tasımı, tarağımı
Sahip değilim tek bir rüyaya,
Gridir düşlerimin yanığı.

Sürüklenirim hissiz diyarlara,
Ne sözlere kanarım, ne bakışlara
Yıpranan sayfalara yazarım hasreti
Mürekkebi akıtırım hatıralara.

Bilmem nasıl ederim evsiz, barksız
Nasıl yaşanır böyle aşksız, yarsız
Bağrımda sigarasını söndüren imansız
Yalvarsan da hakkımı helal etmem...