Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Kalemimden Damlayanlar

Öncelerin düşünce suçlusuyum ben
Zamanın ayak seslerini kalemine akıtan
Şimdilerde yazdıklarım bile meşru
Sergilediğim küçük not kağıtlarından taşan

Mürekkep renginde gözlerim
Nurumdan alıp satırlarıma verir gibi
Hislerim saman kağıdın dokusunda
Pürüzlü, kendine has kokusunu sunar gibi

Elimde kahvem gözüm ufukta
İlhamı kucaklar gibi yakamozlarda
Bir ışık çaktı gecenin karanlığında
Kalemim vira Bismillah

İpin ucunu bıraktım geçmişte
Adına ne aşklar besteledim sahilde
Dumanını tüttürdüm gizli delhizlerde
Delilere hasret kaldı akıl kuklalarım

Devamlılığı yokmuş bazı hislerin
İsteksiz kaldı emeklemelerim
Arafta kalır tehlikeli nöbetlerim
Gözlerimi kapatır mutlu sonu beklerim

Gelse merhem olsa gülüşler
Neşeyi kollarından yakalarım
İzin verir belki ruhum sorgulamadan
Kim bilir, kendi hikayemi yazarım...