Öncelerin düşünce suçlusuyum ben
Zamanın ayak seslerini kalemine akıtan
Şimdilerde yazdıklarım bile meşru
Sergilediğim küçük not kağıtlarından taşanMürekkep renginde gözlerim
Nurumdan alıp satırlarıma verir gibi
Hislerim saman kağıdın dokusunda
Pürüzlü, kendine has kokusunu sunar gibiElimde kahvem gözüm ufukta
İlhamı kucaklar gibi yakamozlarda
Bir ışık çaktı gecenin karanlığında
Kalemim vira Bismillahİpin ucunu bıraktım geçmişte
Adına ne aşklar besteledim sahilde
Dumanını tüttürdüm gizli delhizlerde
Delilere hasret kaldı akıl kuklalarımDevamlılığı yokmuş bazı hislerin
İsteksiz kaldı emeklemelerim
Arafta kalır tehlikeli nöbetlerim
Gözlerimi kapatır mutlu sonu beklerimGelse merhem olsa gülüşler
Neşeyi kollarından yakalarım
İzin verir belki ruhum sorgulamadan
Kim bilir, kendi hikayemi yazarım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum
PuisiGönül kuşu uçmuşsa, kalemi titretmek düşer parmak uçlarına.