Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Ağaç Titrerse, Yaprak Üşüsün...

Kış vurmuş yamalı kanatlarına
Titrek ve ürkek olduğu kadar çaresiz
Sessiz ve cansız olduğu kadar kimsesiz
Hayatta kalabildiği kadar ekmeksiz
Muhtemel çocuktu gülüşü bir zamanlar
Elinde tuttuğu kar ayaklarının altına paspas misali serilmiş
Temizlemek şöyle dursun kir pas tutmuş vicdanlar
Hastalığa yenilmiş parça parça nefesi
Çocuk kalır her insan bir parça
Gözlerde yaş donsa da yürek ağlar karda kışta
Bir parça sevgi, bir parça umut, bir parça ekmek
Birleşirse bir resim yapar fırça
Birleşmezse tüm hayatı paramparça
Görmezden gelirsek haktır bize olmak rezil rüsva...

Titremek bir kışa nasip olsun...